از زمان تلاطم‌های دوگانه‌ی سال 2016، یعنی ترامپ و برگزیت، شاهد انتشار کتاب‌های فراوانی در توضیح این پدیده‌ها بوده‌ایم، به‌ویژه برای لیبرال‌هایی که از این دو رویداد تکان خورده و وحشت‌زده شده‌اند. جان بی. جودیس یکی از نخستین کسانی بود که به این حوزه وارد شد و درست پیش از انتخاب دونالد ترامپ به ریاست جمهوری، کتاب انفجار پوپولیستی را منتشر کرد که با استقبال گسترده‌ای روبرو شد.
در سال 2017 جایزه‌ی ادبی گُنکور به «راه و رسم زمانه» تعلق گرفت. این کتاب به مجموعه‌ای از رویدادهای تاریخیِ منتهی به جنگ جهانی دوم می‌پردازد. سراسر کتاب سخن از کارهایی است که مایه‌ی ننگ و آبروریزی است. این اثر رساله‌ای تاریخی با پیچ‌وتاب‌های ادبی است و شیوه‌ی گزینش واقعیت‌ها به دست نویسنده حال و هوایی سورئالیستی به آن داده است.
تاریخ ونزوئلا نیز گویای نمونه‌ای از «بیماری هلندی» (Dutch Disease) است که درمان ندارد. این بیماری عارضه‌ای است که معمولاً کشورهای نفت‌خیز (یا سرشار از منابع طبیعی) به آن مبتلا می‌شوند. این بیماری از جهتی نعمت و برکت است، و از طرفی نقمت و نکبت.
ایده‌ی اروپای واحد در خطر است. فریاد می‌کشند، «"اروپاسازی" بس است!» بیایید دوباره با «روح و روان ملیِ» خود مرتبط شویم! بیایید «هویت ازدست‌رفته»ی خود را بازیابیم! همه‌ی قوای پوپولیستی که سراسر این قاره را فراگرفته‌اند چنین خواسته‌ای دارند. برای آنها مهم نیست که «روح و روان» و «هویت»، مفاهیمی انتزاعی است که اغلب تنها در فکر و خیال عوام‌فریبان وجود دارد.
تنها معدودی از فیلم‌های عربی مثل واعظ تلویزیونی آن‌قدر شهامت داشته‌اند که به تأثیرات زیان‌بار رابطه‌ی میان حکومت و اسلام بپردازند. مجدی احمد علی موفق شده تا اوضاع تیره و تار زمانه را به تصویر کشد و رمان مولای ما (2012) اثر ابراهیم عیسی را با شور و شوق و شوخ‌طبعی خوشایندی به فیلم برگرداند.
قتل پاول آداموویچ، شهردار لیبرال محبوب گِدانسک، واکنش‌های تندی را در سراسر لهستان و دیگر نقاط اروپا برانگیخته است. در راه‌پیمایی‌های خاموشی که در ورشو، گدانسک و دیگر شهرها به یاد او برگزار شده است ده‌ها هزار لهستانی شرکت کرده‌اند. شنبه‌ی گذشته، روز خاکسپاری او، روز سوگواری ملی بود.