آئین بهائی – جامعه، سیاست

13 آیین بهائی جامعهوسیاست هایکوچکی ‌ سازد. در عوض، رهیافت جدیدِ جوامع بهائی بر مطالعه، دعا وکنش در گروه ‌ می های کوچک در میان ‌ سازی در گروه ‌ پویایی اجتماع ‌ از بهائیان متمرکز است.» او «به مقایسه هایکوچک و نهادهای ‌ کنگ، تایوان و چین، و رابطۀ در حال تکامل میان گروه ‌ بهائیانِ هنگ انتخابی بهائی بر اساس «شهروندی دینی» در سطوح محلی و جهانی می پردازد.» پژوهش او سازی یک دین جهانی در سه بافتارِ اجتماعی- سیاسیِ چینیِ متفاوت» است. ‌ حاکی از «محلی بینی جدیدی سخن ‌ کند که «تعالیم بهائی از نیاز به جهان ‌ سرانجام، موژان مؤمن تأکید می آدمیان را شهروندانِ متساویاً باارزش ‌ خواهند کل دنیا را یککشور و همۀ ‌ گویند و از ما می ‌ می آن بدانیم.» به نظر او «این تغییرِ واقعیت در ساختار و عملکرد جامعۀ بهائی به آهستگی در حال تحقق است. در ساختار جامعۀ بهائی، افراد اقتدار ندارند. اقتدار از آنِ نهادهایی است شوند. تصمیمات بر اساس فرایند ‌ که بدون مبارزات انتخاباتی و نامزدیکاندیداها انتخاب می شود. قدرت تا حد امکان تمرکززدایی و در نهایت به فرد بهائی ‌ مشورت مشارکتی گرفته می های ‌ شود؛ زیرا نهادهای بهائی قدرتِ آن را ندارند که بهائیان را برای اجرای برنامه ‌ واگذار می بهائی، افزایش منابع انسانیِ این ‌ های فعلی جامعۀ ‌ خود به همکاری وادار کنند. هدف از برنامه مشورتی ‌ تک بهائیان به مشارکت کامل در فرایندهای مطالعۀ ‌ جامعه از طریق برانگیختن تک های کودکان و در نتیجه، تبدیل بهائیان از اعضای منفعل ‌ آثار بهائی، جلسات دعا و کلاس ی عبادی به افرادی استکه در امور جامعه به طور فعال مشارکت دارند. تنها از طریق ‌ ا ‌ جامعه چنین تجهیزی در سطح فردی استکه می توان قدرت را به به طور مؤثر به افراد واگذار کرد.» تنهاگفتگوی این مجموعه را آرش عزیزی انجام داده و به فارسی برگردانده است. ترجمۀ دیگر مقالات بر عهدۀ ‌ نخستین مقاله بر عهدۀ ترانه ضرغام بوده است. گزینش و ترجمۀ بهره نخواهند ‌ تردید ارباب فضل، نگارنده را از نظرات خود بی ‌ راقم این سطور بوده است. بی گذاشت. همین قدر که معایبکار چنان نباشد که محاسنش را پوشیده دارد آرزوی خود را بینم. ‌ برآورده می عرفان ثابتی