آئین بهائی – جامعه، سیاست

278 آیین بهائی جامعهوسیاست سازد. ‌ تک بهائیان را به این فرایند مرتبط می ‌ المللی و جوامع بهائی محلی، تک ‌ ملی و بین شود. شهروندی دینی، ‌ حال، اقتدار دینی در آئین بهائی از طریق همین نهادها اِعمال می ‌ درهمین آزماید؛ این آرمان یکی ‌ سازد و می ‌ بوتۀ آزمایشی استکه آرمانِ بهائیِ «وحدت در کثرت» را می ترین عناصر مقوِّمِ ‌ حال یکی از مهم ‌ برانگیزترین وجوه زندگی اجتماعی بهائی و درعین ‌ از چالش آئین بهائی است. ۱۹۹۰ تا دهۀ ۱۹۶۰ در این مقاله گفتیم که چگونه گسترش جهانی آئین بهائی از دهۀ تأسیس قادر به اجرای اصول شهروندی دینی بهائی و حفظ و ‌ بحران آفرید زیرا اکثر جوامع تازه سازی ‌ گسترشخود نبودند. در پاسخ به این چالش، بهائیانِ جهان به آموزشعامۀ مردم و اجتماع هایکوچک ‌ های عبادی فاصله گرفتند و به توسعه و تکثیرِ گروه ‌ روی آوردند، از فرهنگگروه هایکوچک ‌ سازیگروه ‌ در فضاهای اجتماعی طبیعی پرداختند. سپس به ارتباط میان اجتماع بهائی و شهروندی دینی در سه واحد سیاسی چینی پرداختم. هرچند شهروندی دینی در چین ممکن نیست اما توسعۀ جوامع بهائیِ مبتنی بر گروههای کوچک در هر سه جامعۀ چینی که بافتار اجتماعی سیاسی متفاوتی دارند، ادامه دارد. منابع Ammerman, Nancy, Congregation and Community , Rutgers, NJ, Rutgers University Press, 1997 Billioud, Sébastien, “Le rôle de l’éducation dans le projet salvateur du Yiguandao” (The Role of Education in the Salvation Project of Yiguandao), Extrême Orient Extrême Occident, 33, 2011, pp. 211-234 Cai, Degui, Dangdai xinxing bahayi jiao yanjiu (A Study of the Contemporary Bahá’í New Religion), Beijing, Renmin chubanshe, 2006 Chen, Jinguo, “Bahayi jiao zai Taiwan zaoqi de chuanjiao huodong luelun” )Early Missionizing Activities of the Bahá’í Faith in Taiwan), pp. 181-201 in Ge’an guan- huo: Fantaihai quyu de xinyang shenghuo (Religious Life in Greater Taiwanese area), Xiamen, Xiamen daxue chubanshe, 2008