آئین بهائی – جامعه، سیاست

284 آیین بهائی جامعهوسیاست بینی جدیدی ‌ های قومی و تعرّض به آنان مبتلا کرده است. تعالیم بهائی از نیاز به جهان ‌ اقلیت ارزش آن ‌ خواهند کل دنیا را یککشور و همۀ آدمیان را شهروندانِ هم ‌ گویند و از ما می ‌ سخن می بدانیم. این تغییرِ واقعیت در ساختار و عملکرد جامعۀ بهائی به آهستگی در حال تحقق است. در ساختار جامعۀ بهائی، افراد اقتدار ندارند. اقتدار از آنِ نهادهایی است که بدون مبارزات ها بر اساس فرایند مشورت مشارکتی ‌ شوند. تصمیم ‌ انتخاباتی و نامزدیکاندیداها انتخاب می شود؛ زیرا ‌ شود. قدرت تا حد امکان تمرکززدایی و در نهایت به فرد بهائی واگذار می ‌ گرفته می های خود به همکاری وادار ‌ نهادهای بهائی قدرتِ آن را ندارند که بهائیان را برای اجرای برنامه های فعلی جامعۀ بهائی افزایش منابع انسانیِ این جامعه از طریق برانگیختن ‌ کنند. هدف از برنامه تک بهائیان به مشارکت کامل در فرایندهای مطالعۀ مشورتی آثار بهائی، جلسات دعا و ‌ تک هایکودکان و در نتیجه تبدیل بهائیان از اعضای منفعل یک جامعۀ عبادی به افرادی ‌ کلاس استکه در امور جامعه به طور فعال مشارکت دارند. تنها از طریق چنین تجهیزی در سطح توان قدرت را به طور مؤثر به افراد واگذار کرد. ‌ فردی استکه می ،۱۹۶۷ اثر پیتر برگر و تامس لاکمن در سال ((( ساخت اجتماعی واقعیت از هنگام انتشار کتاب اند که هر نسل از بشر، فرهنگ یعنی نمادها، مفاهیم، ‌ پژوهان پذیرفته ‌ شناسان و فرهنگ ‌ جامعه های بعدی آنها را واقعیاتی بدیهی و ‌ آفریند که نسل ‌ نهادها و شعائری را در اجتماع و جامعه می شناسان و دیگر دانشوران از این فرایند به تفصیل سخن ‌ آورند. جامعه ‌ تغییرناپذیر به شمار می اند. یکی از وجوه بسیار جالب این بحث ایدۀ ‌ شناسی شناخت را آفریده ‌ گفته و حوزۀ جامعه مطرح کرده است. این ایده به ((( مدارهای گفتمان مَجازهای تاریخ استکه هایدن وایت در های ‌ کند کدام وجوه از داده ‌ چارچوب کار یک مورخ اشاره دارد، چارچوبی که مشخص می ای مشابه رخ داد توصیف تامس ‌ تاریخی را چگونه باید بررسیکرد. تحول دیگریکه در حوزه های علمی نظیر جایگزینی ‌ از چگونگی تغییر چارچوب ((( های علمی ‌ انقلاب کون در ساختار چارچوب بطلمیوسیِ جهان آفرینش با چارچوبکوپرنیکی بود. او این امر را «تغییر چارچوب» ام نشان دهمکه تغییر دین (تغییری در واقعیت دینی) از ‌ کوشیده ((( پدیدۀ دین خواند. در کتاب ‌ می کند. ‌ بسیاری جهات مشابه همان تغییراتی استکهکون از آنها با عنوان «تغییر چارچوب» یاد می 2. Peter Berger and Thomas Luckmann, The social construction of reality . Harmondsworth: Penguin, 1967 3. Hayden White, Tropics of discourse : essays in cultural criticism. Baltimore: John Hopkins Uni- versity, 1978 4. Thomas Kuhn, The structure of scientific revolutions. Chicago: University of Chicago Press, 1962 5. Moojan Momen, The phenomenon of religion . Oxford: One World, 1999. p. 149-53