آئین بهائی – جامعه، سیاست

291 آیین بهائی جامعهوسیاست اند، دشوار است. ‌ مراتبی تثبیت شده ‌ اندازۀ ساختارهای اجتماعی سلسله بینی ‌ ای برای آفرینش جهان ‌ کند برنامه ‌ جنبۀ جالب جامعۀ بهائی آن است که ادعا می اند. ‌ هایکنونی آن برای عملی ساختن تدریجی این برنامه طراحی شده ‌ جدیدی دارد و فعالیت های ساختار اداری بهائی و کارکرد آن می پردازیم تا نشان دهیم ‌ اکنون به بعضی از ویژگی چگونه در حال آفرینش واقعیت اجتماعی جدیدی است. این مرور ناگزیر مختصر خواهد تری دربارۀ آیین بهائی ارجاع ‌ بود و خوانندگان را برای اطلاعات بیشتر به توضیحات مشروح ((2( دهیم. ‌ می های دموکراتیک دارد. ‌ ساختار اساسی نظم اداری بهائی شباهتی ظاهری به دیگر نظام کنند. اما پس از ‌ المللی امور بهائیان را اداره می ‌ شوراهای انتخابی در سطوح محلی، ملی و بین هایی که ‌ بریم؛ ویژگی ‌ های نامتداول آن پی می ‌ تر به این نظام به بسیاری از ویژگی ‌ نگاهی دقیق بیشتر آنها به طور مشخص به این ایده ربط دارند که در جامعۀ بهائی اقتدار نه از آنِ افراد، بلکه از آنِ نهادهای انتخابی است. در جامعۀ بهائی کشیش، پیشگو یا طبقۀ روحانی وجود ندارد. اعضای شوراهای انتخابی اقتدار ندارند. برای مثال، اگر یکی از اعضای شورای انتخابی ملی ساکن شهر خاصی باشد صرفاً به علت عضویت در این شورا اقتدار فردی ندارد و تحت اقتدار های شورای ‌ شورای انتخابی محلی آن شهر است. در جامعۀ بهائی، اقتدار تنها از آنِ تصمیم انتخابی به مثابۀ یک نهاد است. بنابراین افراد قدرت و اقتدار ندارند. ترین تمهیدات آثار مقدس بهائی مفهوم عهد و میثاق است. بر اساس این ‌ یکی از مهم کس ‌ آموزه، مطالعۀ انفرادی آثار مقدس بهائی حق و حتی وظیفۀ همۀ بهائیان است، اما هیچ حق ندارد فهم خود را صحیح یا معتبر بداند. تنها تفاسیر عبدالبهاء، فرزند و جانشین بهاءالله، )، نوه و جانشین عبدالبهاء، از آثار بهائی معتبر است. ۱۸۹۷-۱۹۵۷( و تفاسیر شوقی افندی تفاسیر دیگر بهائیان به یک اندازه غیر الزام آور و نامعتبر است. هدف از این امر جلوگیری از ها پیرامون ‌ ها و فرقه ‌ مبتنی بر دانش و قدرت و پیشگیری از ایجاد گروه ‌ مراتب ‌ پیدایش سلسله ((2( های روحانیون یا اشخاص فرهمند است. ‌ دیدگاه . برای مروریکلی، ر.ک: 28 Wendi Momen, Understanding the Baha’i Faith , Edinburgh, Dunedin Academic Press, 2006 29. Moojan Momen, The Bahá’í Faith: A Short Introduction , Oxford, One World, 1997. p. 77-78