آئین بهائی – جامعه، سیاست
293 آیین بهائی جامعهوسیاست شد. با بلوغ شوراهای انتخابی ها برای اجرا به جوامع ملی فرستاده می سپس جزئیات این برنامه ها را به این شوراها ریزی و اجرای برنامه ای اختیار برنامه العدل به طور فزاینده ملی بهائی، بیت ((3( واگذار کرد. ای از عزم و ارادۀ آنها توان جلوه خودداری بهائیان از مشارکت در سیاست حزبی را می مراتبی را پیشتر دیدیم که جامعۀ سلسله ((3( برای آفرینش واقعیت اجتماعی جدیدی شمرد. های اند سرانجام ارزش توان با مشارکت در فرایندهای آن از میان برد. آنها که چنین کرده نمی های توأم با آن، مراتبی و ارزش خود را نادیده گرفته و به تداوم ساختارهای اجتماعی سلسله اند. بنابراین خودداری بهائیان از مشارکت در سیاست جویی یاری رسانده یعنی قدرت و رقابت حزبیکاملاً منطقی و جزء ذاتی راهبرد آنان برای تغییر دادن جامعه است. مشارکت در سیاست هایی انجامید، بلکه نادیدهگرفتن همان ارزش حزبی نه تنها به اختلاف در میان خود بهائیان می داشتکه بهائیان بر اساس آن در پی ایجاد واقعیتی جدید هستند. را در پی می ای برای تغییر واقعیت نقش جامعه به عنوان وسیله خود ابزاری برای تغییر واقعیت است. شوقی خودی های عملکرد جامعۀ بهائی به بعضی از جنبه های رشد و گسترشجامعۀ بهائی از بهائیان افندی، دومین جانشین بهاءالله، هنگام طراحی برنامه های قومی، نژادی و اجتماعی را با آیین بهائی آشنا سازند و به عضویتجامعۀ خواست همۀگروه ها را به واقعیتی پیوستگی همۀ انسان هم به این طریق، او مفهوم وحدت و به ((3( بهائی در آورند. ناپذیر هایگوناگون و حل مشکلات اجتناب عینی تبدیلکرد. با متحد ساختن مردم و فرهنگ ها و تعصباتی را به یاری دعا و محبت، عبدالبهاء و شوقی افندی به بهائیانکمککردند تاکینه های بشری است، بزدایند. که جزء ذاتی همۀ فرهنگ 34. Peter Smith and Moojan Momen, The Bahá’í Faith 1957-1988, A Survey of Contemporary Devel- opments, Religion , v. 19 (1989), p. 63-91, see p. 73-5 35. Directives from the Guardian (compiled by Gertrude Garrida), New Delhi, Bahá’í Publishing Trust, 1973. p. 55-7 المللی متوالی جامعۀ جهانی بهائی بود. های بین . افزایش تنوع جامعۀ بهائی یکی از اهداف و دستاوردهای مهم برنامه 36 های قومی موجود در جامعۀ بهائی، ر.ک: ای از فهرست قبائل وگروه برای نمونه The Bahá’í Faith 1844-1963: Information Statistical and Comparative , Haifa, Hands of the Cause Residing in the Holy Land, [1963], p. 15-20; The Seven Year Plan, 1979-1986, Statistical Report. Haifa, Universal House of Justice, 1986. p. 61-64
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2