آئین بهائی – جامعه، سیاست

298 آیین بهائی جامعهوسیاست ای ‌ ای از فعالیت دینی رایج در جامعۀ غیربهائی است-که در آن فرد عضو جامعه ‌ سلطۀ «شیوه عبادی استکه رهبری آن را شخص یا اشخاصی بر عهده دارند که برای آنکار با صلاحیت به گیردکه بر اساس ‌ ای صورت می ‌ شده ‌ بندی ‌ روند، و مشارکت فردی مطابق برنامۀ زمان ‌ شمار می ((4( های بسیار متفاوتی شکلگرفته است.» ‌ مشغولی ‌ دل ای عبادی» بودن متضمن انفعال مردمی استکه عادت ندارند ابتکار عمل ‌ «عضو جامعه را به دستگیرند یا طرف مشورت واقع شوند، مردمی که عادت دارند منتظر دستور مافوق بمانند. واقعیت اجتماعی جدید ایجاد نخواهد شد مگر اینکه افرادیکه جزئی از این واقعیت هستند دیگرگون شوند و در فرهنگ جدید به طور کامل مشارکت جویند. با تأسیس نهادهای های معطوف به تأمل و تشویق مشورت مشارکتی، ‌ آموزشی و مشارکت همۀ بهائیان در برنامه ای عبادی را داشته) به انجام ابتکارات ‌ های کلی جامعه ‌ کل جامعۀ بهائی (که تاکنون ویژگی شود. این امر تحقق عینی واقعیت جدید ‌ فردی، مشورتگروهی وکنش مشارکتی برانگیخته می را ممکن خواهد ساخت. هدفکلی عبارت است از افزایش منابع انسانی در جامعۀ بهائی و های کنش اجتماعیِ حاصل از فرایندهای مشورتی. بهائیان عقیده ‌ مشارکت عمومی در برنامه دارند که از این طریق واقعیت اجتماعی جدیدی آهسته و پیوسته در حال پیدایش در جامعۀ العدل جامعۀ بهائی را الگویی برای چگونگی دستیابی به وحدت جهانی ‌ بهائی است و بیت ((4( خوانده، وحدتیکه بهاءالله بیش از صد سال پیش از آن سخنگفت. ۲۰۰۲ اوت ۲۲ ، العدل به یکی از بهائیان ‌ . . نامۀ بیت 47 <http://bahai-library.com/uhj/enrollments.growth.html > 48.UniversalHouseofJustice, ThePromiseofWorldPeace, Haifa,Bahá’íWorldCentre,1985,pp.24-25