عبدالبهاء در انجمن عالم

238 عبدالبهاء درانجمنعالم در چنین بستری و به لطف درکی که گذشت بیش از یک قرن از سفرهای عبدالبهاء به توان فهمید که جوامع آن زمان که در پارادایمیکاملاً متفاوت ‌ غرب برایمان فراهم کرده، می ی دلایل ‌ توانستند هشدارهای او را درباره ‌ بردند، نمی ‌ داد به سر می ‌ با آنچه عبدالبهاء ارائه می جنگ درککنند. علل جنگ در گفتمان حاکم در ‌ ی ‌ ها و تشخیص رایج درباره ‌ طور که برداشت ‌ و همان های پیشنهادی برای دستیابی به ‌ کرد، متفاوت بود، طرح ‌ آن زمان با آنچه عبدالبهاء بیان می المللی به ‌ ی بین ‌ طورکهگفتیم، جامعه ‌ داد تفاوت داشت. همان ‌ صلح نیز با آنچه او پیشنهاد می المللی امید بسته بود تا سازوکاری برای تضمین صلح فراهمکنند. ‌ گذاری و نهادهای بین ‌ قانون ی یک نژاد ‌ جویان صادقانه باور داشتند که چنین تغییراتی ضرورتاً نیازمند سلطه ‌ برخی از صلح کرد: ایجاد صلح تنها زمانی ‌ بر دیگران است. اما عبدالبهاء بر مفهومیکاملاً متفاوت تأکید می ممکن خواهد شد که بشر متوجه یگانگی نوع انسان شود و بر اساس این اصل عملکند. او های خود طرح کرده است. برای مثال، در مینیاپولیس ‌ این اندیشه را در بسیاری از سخنرانی ها «باید به وحدت عالم انسانی اذعان نمایند. این است علت ‌ گفتکه انسان )Minneapolis( الفت حقیقی میان نوع بشر و مانع بیگانگی میان نژادها... هرچه وحدت و یگانگی نوع بشر رود و حقیقت آشکار ‌ ها از میان می ‌ بیشتر پذیرفته شود، الفت میان مردم فزونی یابد، سوءتفاهم (ترجمه) 24 شود.» ‌ می خواند. ‌ ها مخاطبان خود را به مواجهه با چالشی بنیادین فرا می ‌ عبدالبهاء با بیان این عبارت معنای قبول آن استکه از یکسو هویتی مشترکاز ابتدا میان نوع بشر ‌ پذیرفتن یگانگی نوع بشر به وجود داشته، هویتیکه ورای تنوع جسمانی و ظاهری میان افراد است. این پذیرش همچنین به هاییکه بنیان ‌ کند، دیدگاه ‌ ی انسان استکه نابرابری را توجیه می ‌ معنای ترکهر دیدگاهی درباره گسیخته و انحصارگرایی دینی را ‌ گرایی، ناسیونالیسم لجام ‌ باورهایی مانند نژادپرستی، جنسیت ای ‌ گرایانه ‌ های مادی ‌ فرض ‌ های زمانه و پیش ‌ دهد. بنابراین، رویکرد عبدالبهاء باگفتمان ‌ شکل می شدت در تضاد بود. ‌ که مبنای آنها بود، به جنگ جهانی اول کرد از جمله در اقتصاد، ‌ شمار پیشرفتی را که بشر تجربه می ‌ هرچند عبدالبهاء در مواردی بی تنهایی و بدون ‌ داد که پیشرفت مادی به ‌ ستود، همچنین هشدار می ‌ سیاست، علم و صنعت می 24 The Promulgation of Universal Peace , p. 327.