عبدالبهاء در انجمن عالم

246 عبدالبهاء درانجمنعالم ها ‌ های مختلفی با طرفین جنگ داشتند. عرب ‌ طور خاصی پیچیده بود. جمعیت محلی ائتلاف ‌ به ها وگروهی طرفدار امپراتوری عثمانی ‌ به دو دسته تقسیم شده بودند:گروهی طرفدار فرانسوی های مقیم حیفا طرفدار کشور خود بودند. این ‌ ی بزرگ آلمانی ‌ بودند، در حالی که جامعه شد. شهر همچنین از سوی دریا هدف بمباران ‌ تقسیمات منجر به تنش و گاهی خشونت می آمیز به ‌ سرعت از حالت صلح ‌ بود. بنابراین، در طول چند هفته، وضعیت حیفا و پیرامونش به ناامنی شدیدی تغییر کردکه با بحرانی انسانی همراه بود. این تنش نیازهای شدیدی ایجاد کرد که محتاج توجهی فوری بود. داد این شرایط بحرانی ‌ هایی برداشته بود که به او اجازه می ‌ عبدالبهاء پیش از جنگگام ی آن بود. در ابتدای ‌ را تسکین دهد. آشکارترین اقدام او تأمین غذا برای مردم حیفا و حومه ی اردن به ‌ یکشاورزی مختلف در اطراف دریای جلیل و دره ‌ قرن بیستم عبدالبهاء چند جامعه های ‌ ترین سال ‌ ترین آنها در عدسیه در اردنکنونی بود. در طول سخت ‌ وجود آورده بودکه مهم ها ‌ هایی از غذا را از این نقاط به حیفا فرستاد. تنها یکی از این محموله ‌ جنگ، عبدالبهاء محموله ای ‌ بندی پیچیده ‌ او برای توزیع غذا در میان مردم، نظام جیره 43 شد. ‌ شامل دویست بار شتر می ی نیازمندان برسد و ‌ کرد که غذا به همه ‌ تضمین می ‌ ترتیب داده بود که از طریقکوپن و رسید جلوی سوءاستفادهگرفته شود. Christian Common�( کریسشن کامنولث ی ‌ یک شاهد عینی در نشریه ۱۹۱۹ در سال ‌ لندن، چنین روایتکرده است: )wealth «او (عبدالبهاء) همیشه حاضر بودکه به بیچارگان و فقراکمککند... معمولاً کرد تاگرسنگان غذا بخورند ‌ اش را از لوازم زندگی محروم می ‌ خود و خانواده ها در طبریه و عدسیه به ‌ مدتسه سال ماه ‌ و برهنگان لباسی داشته باشند... به یکشاورزی نظارتکرد، وگندم، ذرت و مواد ‌ سر برد و بر کارهایگسترده های ‌ ی ما انبار کرد تا در میان خانواده ‌ غذایی دیگری تولید و برای استفاده پایان او نبود، ‌ مسلمان و مسیحی توزیع شود. اگر دوراندیشی وکوشش بی های ‌ یکاز ما زنده نمانده بودیم. محصولاتکشاورزی دوسالِ ما را موج ‌ هیچ کرد. این ‌ ها آسمان را تاریک می ‌ ها خورده بودند.گاهی عبور آنها ساعت ‌ ملخ ی مأموران ترک و خرید ‌ سابقه ‌ های بی ‌ ی چپاول و دزدی ‌ علاوه ‌ موضوع به برای اطلاعات بیشتر به منبع زیر مراجعه کنید: 43 Poostchi, I. (2010) ‘Adasiyyah: A Study in Agriculture and Rural Development’, Bahá’í Studies Review 16, pp. 61–105.