عبدالبهاء در انجمن عالم

323 عبدالبهاء درانجمنعالم گو باشیم؟ ‌ اندیشیم یا اعتقاد داریم، پاسخ ‌ چه می ‌ پیش از هرکسِ دیگر در برابرِ خود و در برابرِ آن کلامِ ما در وضعیتی معطوف باشد که در آن ‌ ی حضورِ بی ‌ تواند به نحوه ‌ گری ما می ‌ گاهِ کنش رفتن و ‌ ی راه ‌ کردن، نحوه ‌ ی نگاه ‌ ای برای بیان یا کنشِ آزاد باقی نمانده است؛ نحوه ‌ هیچ روزنه البهاء با زندگیِ ‌ یابیمکه برگزینیم. عبد ‌ ی برگزیدن در آن لحظاتیکه این امکان را می ‌ سرانجام نحوه گری همیشه باز است، حتی اگر آدمی در تبعید یا زندان باشد. ‌ عملیِِ خود نشان داد که راه کنش باره ‌ گر به هر نامیکه در تاریخ ظاهر شوند، به یک ‌ های سرکوب ‌ راست این استکه نظام داشتنِ ‌ ی نگه ‌ آزمایند و هرباره به وسوسه ‌ گام می ‌ به ‌ ها مردم را گام ‌ پیمایند: آن ‌ راهِ خود را نمی ربایند. تمهید این است: مردم از طریقِ ‌ های اندکِ آنان را نیز می ‌ چه هنوز دارند، همان داشته ‌ آن شوند؛ چنان که دستِ آخر خود را ‌ انتخابِ میانِ بد و بدتر هرباره به درونِ بدترین رانده می های ‌ اند. به زبانِ دیگر، نظام ‌ یابند که خود آن را نقبکرده ‌ ای می ‌ در درونِ مغاکِ سرد و تیره ی خود را بر ‌ توانند آپاراتوسِ سلطه ‌ تنهایی و بدونِ همکاریِ خودِ مردم نمی ‌ خواه به ‌ تمامیت کنند اما کسانی ‌ های حداقلی وسوسه می ‌ ها مردم را به همان داشته ‌ کلِ جامعه بگسترانند؛ آن ها را! این ‌ را از دست خواهند داد؛ حتی همان حداقل ‌ دهند، همه ‌ ها رضایت می ‌ که به حداقل داد: ‌ کرد و هم آن را آموزش می ‌ البهاء، هم به آن عمل می ‌ ای استکه عبد ‌ همان قانونِ اخلاقی ی اجتماعی و ‌ نه پیشِ پا بل فراپیش را باید نگریست؛ وگرنه از موضعِ انسانی یا همان پهنه تان را از دست خواهید ‌‌ یا همان روح ‌ همگانی خود عقب رانده خواهید شد و کیفیتِ حیاتی های او در ارتباط با مسائل اجتماعی ‌ گری ‌ البهاء دو رساله نیز نوشتکه برآیندِ کنش ‌ داد. عبد گریِ او همانا این بود که با سنجش و شناختِ ‌ ی ایران بودند. قدرت کنش ‌ و سیاسیِ جامعه ای به زبانِ ‌ پرداخت و با هرکس و هر جامعه ‌ گری می ‌ های آن جامعه به کنش ‌ بحران یا بحران از یک سو 9 سیاسیّه و 8 مدنیّه های ‌ ی رساله ‌ رو با مطالعه ‌ گفت و زین ‌ هایش سخن می ‌ ضرورت ی ایرانی را تشخیص داد و از دگر سو، ‌ های اجتماعی و فرهنگیِ جامعه ‌ توان مسائل و بحران ‌ می ی سیاسیِ بهائی در مقامِ درآمدی ‌ بسا اندیشه ‌ البهاء و چه ‌ اندازِ سیاسی و اجتماعیِ عبد ‌ با چشم ی آینده آشنا شد. ‌ به جامعه نهادی است برای برساختنِ نظمی نوینکه بر بنِ خرد برآمده و از فساد ‌ پیش ی مدنیّه ‌ رساله بازد وکنشِ خردمندانه ‌ و تباهی بری باشد. در این رساله مرزِ میان کنشِ خرد و اخلاق رنگ می البهاء است که آن را در سال ‌ از آثارِ نخستینِ عبد اسرارُ الغیبیّه لاَسبابِ المدنیّه این رساله با عنوانِ کاملِ 8 شناختی نسبت به مسائلِ ایران نوشته و بدونِ ذکرِ نامِ نویسنده منتشر کرده است. ‌ با نگاهی جامعه ۱۸۷۵ ای بر آن است ‌ نوشته و تکمله ۱۸۹۳ در سال ی مدنیّه ‌ رساله البهاء هجده سال پس از ‌ این رساله را عبد 9 دهد. ‌ بارِ دخالتِ علما و فقها در سیاست هشدار می ‌ و بیش از همه در این رساله به عواقبِ زیان