عبدالبهاء در انجمن عالم

43 عبدالبهاء درانجمنعالم ای ‌ های مکتوب بسیار پیشرفته و زنده ‌ فارسی و عربی، دو زبان اصلی آثار عبدالبهاء، سنت شکلی بسیار مختصر ‌ توان به ‌ گذرد. در اینجا تنها می ‌ دارند که بیش از هزار سال از عمر آنها می اند. از آنجا که اغلب آثار ‌ ها اشاره کرد که به آثار عبدالبهاء مرتبط ‌ هایی از این سنت ‌ به آن جنبه های ادبی فارسی خواهد بود. اما بسیاری ‌ اند، در اینجا تمرکز ما بر سنت ‌ عبدالبهاء به زبان فارسی از آنها در زبان عربی نیز وجود دارند. در واقع، در بسیاری از موارد آنها بازتاب هنجارهای های ادبی عربی ‌ ی سنت ‌ اند. در نتیجه، این مشاهدات عموماً درباره ‌ زبان عربی در زبان فارسی نیز صادق است. بندی و تبلور معیارهایکلاسیک در ادبیات فارسی و ‌ نزدیک به هزار سال از زمان صورت عربی، همواره قالب و صورت ادبی در مرکز توجه بوده و اولویت داشته است. نیازی بهگفتن ‌ ترین هنر ادبی، در نظر ایرانیان و مردم عرب ‌ عنوان رسمی ‌ نیستکه شعر موزون و مقفی به نوشتند و از نظر زیباشناختی در جایگاه ‌ قالب هنری غالب بوده است. نویسندگانیکه به نثر می کردند تا به آثار خود باکمکخصوصیات شعر، منزلت ببخشند ‌ فروتری قرار داشتند، تلاش می های برابر (مصراع ‌ شکل پاره ‌ و در نتیجه، فنّ «سجع» را پدید آوردند. سجع، بدون اینکه نثر را به ترین اجزای شعر یعنی وزن و قافیه را وارد نثر کرد. با کمک واژگان ‌ و بیت) درآورَد، اساسی پذیر ‌ آوا بیانی متقارن به دست آمد و سبب شد که نثر، ساختاری انعطاف ‌ مترادف، متضاد و هم یادماندنی شود. این سبکِ نگارش در قرن سیزدهم میلادی به اوج خود رسید و ‌ پیدا کند و به سرعت افول پیدا کرد. در اواخر قرن هجدهم میلادی، به نثری مکلّف مبدل شده ‌ پس از آن به و قدرت برقراری ارتباط را از دست داده بود. و کالبدش های بهاءاللّه ‌ سبک عبدالبهاء وجه بیرونی الهام و بیان اوست. روح آثار او آموزه هایش است. او سبکی متمایز، کاملاً شخصی و در نتیجه، اصیل دارد. ‌ زبان فارسی و ویژگی ترین قالب سنت ادبی ریخته شده است. سجع از نو به شکوفه ‌ با این حال، این سبک در ناب ی ‌ واسطه ‌ نشسته است. عبدالبهاء حیاتجدیدی به قالبی قدیمی و آشنا دمیده است. اما نثر او به ایجاد هماهنگی بین قالب و محتوا، مبرّا از تصنّع و تکلّف است. ای از ‌ در آثار عبدالبهاء قالب و فرم رویکردی به محتواست. او از صور خیال و گستره برد اما هدفش ‌ آرایی و جناس بهره می ‌ های ادبی مانند استعاره، تشبیه، نماد، تمثیل، واج ‌ آرایه دنبال اِتّساع ذهن خواننده است و حقیقتی واحد را در ‌ ساختن موضوع نیست بلکه به ‌ پوشیده دهد. این تفاوتِ ‌ سطوح مختلف ادراکِ حسی، شناخت عقلی و دریافت شهودی بازتاب می ی فرم و قالب است. ‌ بینِ تکلّف سَتَروَن و اتقان خلاقانه