عبدالبهاء در انجمن عالم
60 عبدالبهاء درانجمنعالم برانگیزِ پیشین بود. این فراتررفتن فارغ از اسلام و مسیحیت، و بالطبع فارغ از تقالید اختلاف دوستی به امری عمومی است.گسترش شدن امر خصوصیِ وطن از مرزها و بروز قابلیت تبدیل سوی جهان فارغ از سو و آن ها در این مفهوم وطن به معنایی مثبت استکه باعث شده ملت ها همدیگر را بازیابند. اختلافات دولت هایش پس، عبدالبهاء از آن حیثکه ایرانی است به این سرزمین و مردمانش و زبان و آیین نشدنی اما این چنان خصوصیتی است خاطر دارد و او را با ایرانیان خصوصیتی است زایل تعلق که با آنچه عمومی و متعلق به عموم بشر و مطلق انسان است، پیوند دارد. عبدالبهاء از آن فراتر شودکه تعلق ای ظاهر می عنوان ایرانی کند به رود و وقتی سفرهای خود به غرب را شروع می می کند منعکس است و به پیام او به عموم عالم انسانی دارد و این در تمام مطالبیکه مطرح می ای مشاهده نشده بود. از همین رو بخشد که پیش از آن در نزد هیچ ایرانی ای جهانی می جنبه ی او داشته باشد. توانست به اندازه وگو و جلب نظر غربیان را نمی ای توان گفت هیچ ایرانی بودن و حّبِ وطنِ عبدالبهاء، خاست. ایرانی خاطر او برمی فرد او از وسعت تعلق نفوذ منحصربه بودنی جهانی و قابل طرح در گفتار (دیسکور) مترقی امروزیِ حقوق بشر است. ایرانی این مسئله را شاید بتوان بهکمک تعبیر خود او در مورد ایران و نسبتش با پیام آیین بهائی . نَبَعان از فعل نَبَعَ (ماضی) 11 ٔ معنویه در ایران نَبَعان نموده» گوید: «قوه بهتر فهمید؛ آنجاکه می ی ی این قوه معنای جوشیدن و برآمدنِ آب از سرچشمه. سرچشمه و یَنبُعُ (مضارع) است به ای خاصدر تمام گونه اکنون به ی معنویه هم ی آن ایران است. این قوه معنویه و محل ظهور اولیه جو استکه با جهان عالم مُعرِّف ایران است. ایرانِ عبدالبهاء ایران خاصی است. ایرانی آشتی ای معنوی. از رهگذر آن ایران ی قوه کند، نسبتی خاستگاهی از حیث سرچشمه نسبت پیدا می جزئی از عالم استکه بهکل عالم ناظر است، جزئی استکه در کل عالم حاضر است و بهکل خاطری است از ایران، جزئی از پیوسته است بدون اینکه نفی این جزئیت و ترک آن راکند. تعلق تنهایی جهان،که به تمام جهان تعمیم یافته است. محبتی خصوصیکه عمومی شده است و به شرط آنکه های جهان است. به ای بین ملت گویای راهبردی برای رفع هرگونه جنگ و ستیزه تواند اساس وحدت عالم انسانی یعنی صلح پایدار جهانی ها شود، می ها و دولت سرمشق ملت ها ی ایران در سفرهای خود به غرب در نطق را بگذارد. عبدالبهاء با همین رویکرد به مقوله رو شد. های خود در میان عموم طبقات به جهان نگریست و با استقبال همگان روبه و بحث .۲۶۰ . تهران: مؤسسهٔ ملّی مطبوعات امری ایران، ص 2 ، جلد مکاتیب حضرت عبدالبهاء 11
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2