Az Tehran Ta Akka

10 از طهران تا عکا دوران پس از 1۲۶8 / 18۵۲ و درگیری یها ی که منجر به زیر زمینی شدن نهضت در ایران و تبعید پاره یا از رهبران و پیروان بابیه به خارج از ایران شد ب مرات ه ب کمتر شناخته شده است. تاریکی زوایای تا ر یخ این عهد – یعنی سال های 18۵۲ تا 188۶ (و حتی دوران پس از آن) را - باید در مرحل یه نخست شاید ناشی از عدم تمایل پژوهندگ ان بهائی به پرداختن جدی به این بخش از تاریخ نهضت - بابی بهائی .تدانس 3 گویی ایه که پار حوادث دردناک در این سال ها مانعی برای پرداختن به عمق و پیچیدگی زوایای تاریخ این عهد بوده است. م آنکه دو یه نکت ستیزه جویی و پیش داوری های بسیاری از شبه مور خین ایرانی که تنها کوشش در بی اعتبار ساختن تاریخ بابی و بهائی دارند، در این خلاء تاری خی مؤثر افتاده است. از جمله ردیه سنت نگاری گویی امروز با پیدایش رژیم جدید و پ یدایش بنیادهای رنگارنگ بهائی ستیز و هزینه های کلان دستگاه های رسمی در این زم ینه بیش از پیش رونق یافته و ابعاد جدیدی پیدا کرده است. کوشش این گونه نویسندگان و منابعی که آنان را تغذیه می کنند حال دیگر پرداختن به اتهامات ناروای اخلاق مدارانه و یا تأکید بر ارتداد بهائیان نیست بلکه بیشتر این بهتان ها رنگسیاسی بخود گرفته و کوشش در آن دارند که به ظن خود ریش یه استعماری و زمینه های تاریخی ” “ جاسوسی بهائیان را بنمایند. این روال از شبه تاریخ نگاری فانه س متأ هم اکنون منبع آگاهی های بیشتر ایرانیان دربار یه یه گذشت هموطنان بهائی ا یشان و یکی از وجوه اصلی فرهنگ دسیسه پندار ایرانی در زمان یه ماست. علیرغم آنکه ا ین هشیو مبتنی بر هیچ گونه مدارک و مستندات تاریخی نیست با این حال برای تداوم یافتن بهتان ها و آزار بهائیان وسیل یه موثری در کف مقامات امنیتی و قضایی ا ران ی امروز است. اما شاید دلیل ژرف تری برای این کاستی تاریخی را باید در کمبود و یا در دسترس نبودن منابع و مدارک اصیل تاریخی اعم از منابع دولتی و رسمی و یا منابع خصوصی دانست. آنچه که نیز اینجا و آنجا شناخته شده است، سوای معدودی در مجموعه های 3 استثنائاً در این مورد باید به مجل دات نه گانه ی کتاب ظهورالحق اثر فاضل مازندرانی اشاره نمود که با دسترسی به منابع و اسناد محدودی که در زمان تدوین کتاب داشته اط لاعات گ رانبهایی از تاریخ اولی یه بابی ب ه دست داده است. نﻜ. کتابشناسی.