Az Tehran Ta Akka

دوران بغداد 119 6 ی نامه میرزا سعید خان وزیر امور خارجه به میرزا حسین خان سفیر ایران در اسلامبول 123 1۲ ذی الحجة الحرام سنه 1۲78 [9 ئن ژو 18۶۲ ] جنابا، در کاغذ مفصل جداگانه اگر چه اسم از کاغذ عالیجاه میرزا بزرگ ان به خ نواب عمادالدوله و عریض یه نواب معزی الیه به حضور اقدس همایون برده شده لیکن از فرستادن اصل یا سواد آن ها قیدی نرفته است به این جهت که آن کاغذ مفصل به طوری است اگر شما صلاح بدانید می توانید برای جنابان فؤاد پاشا و عالی پاشا قرائت ی نما ید. اگر صریح از فرستادن اصل یا سوادهای مزبو ر قید می شد شاید شما نمو دن آن کاغذها را مصلحت نمی دانستید. 124 حال کل یةا منوط به صوابدید خودتان است. اصل نوشتجات مزبوره در جوف پاکت است. بعد از ملاحظه تأمل خواهید کرد اگر صلاح است بعینه یا به اندک تغییر و اصلاح خواهید نمود و الا به هر طور که مقتضی باشد عم ل خواهید کرد. 125 مقصود این است که انشاءالله چنانکه امر و فرمایش مؤکد همایون در رفع و دفع این اشرار یا بگرفتن و تسلیم کردن گماشتگان نواب والا تبار ع مادالدوله ه یا ب دور کردن از عراق عرب بجا ی ی که شما صلاح بدانید 126 شرف صدور یافته است ه ب شایستگی و زودی انجام پذ یر شود. تحریراً فی 1۲ ذی الحجة الحرام سنه 1۲78 123 برگرفته از . 277 Materials rowne B نقل شده در مازندرانی ظهو ر الحق: ۴ ، ۲8۶ . 124 وزیر امور خارجه ایران انتظار داشته که میرزا حسین خان اگر صلاح دانست نامه س ی او ( ند قبلی) را برای عالی پاشا و فؤادپاشا بخواند. سند کنونی در و اقع دستورالعملی به وزیر مختار است 125 میرزا سعید خان سیاستمداری ماهر و تیزبین بود. در نامه به مقا مات بلندپای عث یه مانی از گزارش های کنسول ایران در بغداد و عمادالدوله حاکم کرمانشاه از خطر بابیان نام می برد ولی رونوشت آن نامه ها را که سخن از قتل و ربودن بابیان دارد تنها برای آگاهی وزیر مختار می فرستد تا اگر او صلاح دانست ها آن را به مقامات عثمانی نشان دهد. 126 این جمله نشان قدرت و نفوذ وزیر مختار ایران در باب عالی و دوستی نزدیک او با مقامات بالای دولت عثمانی است. وزیر امور خارجه ایران با آگاهی به این نکته انتخاب محل تبعید بعدی بهاءالله را در اختیار میرزا حسین خان گذارده است.