Az Tehran Ta Akka

دوران بغداد 1۲1 با همه جا هم مراوده دارند. تدابیری که میرزا بزرگخان در دفع آنها کرده است بعضی بی فایده است. دویست سوار به اسم زیارت فرستادن و به آنها دستورالعمل مخفی دادن خیلی مشکل است. بلاخلاف عمل لغو بی فایده خواهد شد دور نیست اسباب کدورت دولت عثمانی هم بشود. آنطوری هم که سابقاً ممکن بود که به طریق غفلت میرزا حسینعلی را دفع نمود حال ممکن نمی شود زیرا که هم استعدادشان خیلی زیاد شده است و هم با احتیاط حرکت می نمایند. همیشه صد نفر و دویست نفر از م ریدین خاص اطراف او را دارند. حالا باید بالصراحه از دولت عثمانی دفع این مفسدین را به طریق الزام دوستی مطالبه نمود زیرا که احوال این حرامزاده ها خالی از دو شق نیست. اگر تبع یه دولت عثمانی شده اند این طور تبعه را که مفسد دین و دولت هستند از این سرحد و معبر اهل اسلام خارج نموده به مصر و شام ببرند. والا اگر کمافی الس ابق تبع ی ه این دولت قوی شوکت هستند و چندی بنا به مصلحتی آن ها را به خاک خارج فرستاده اند که شاید تغییری در خباثت فطری آن ها پیدا شود حالا دوباره دولت ا بد مدت مطالب یهتبع یه نم خود را می اید. گماشتگان عثمانی باید آن ها را گرفت ه به سرحد داران این دولت تسلیم نمایند و اگر عذر بیاورند که ما در قوه نداریم اذن بدهند که از این طرف هر قدر لازم است جمعیت ی فرستاده شود و به اتفاق آنها اقدام در دف ع این مفسدین بشود. اگر مقصود دولت عثمانی طفره و دفع ا لوقت می باشد در کمال سهولت جمیع آن ها گرفته می .شود گرفتن جمیع هم لازم نیست. میرزا حسینعلی و یک دو برادر حرامزاده او را می توانند غفلةا بگیرند و بفرستند. همیشه که اطراف آن ها دو هزار جمعیت ندارد همین که آن ها را گرفته و فرستاده شد هم یه آن مفسدین متفرق م د. شونی عرض این غلام اینست که این کار را به دفع الوقت نمی توان گذراند از جمیع امور لازم تر است. باید اهتمام و ایستادگی کلی در این باب شود والا خدا نخواسته اسباب زح مت کلی خواهد شد. خداوند جان این غلام جان نثار را قربان خاکپای همایونت نماید. این غلام از ج ان می گذرد و از خیرخواهی دولت ولی نعمت نمی تواند گذشت. چون لازم بود جسارت به عرض نمود امید عفو دارد و امر الاقدس الاعلی مطاع مطاع مطاع امضاء.