Az Tehran Ta Akka

دوران بغداد 137 13 ی نامه میرزا زمان خان کنسول ایران در بغداد به عمادالدوله حاکم کرمانشاه 160 بدون تاریخ [ ظاهراً پس از ۲8 مارس 18۶3 ] در بعضی فقرات لازم است که سرکار والا را مطلع سازم از امورات اتفاقی یه عراق عرب مطلع گردید. علی العجاله 161 یکی از نتایج مأموریت فدوی به بغداد این شد که به جناب نامق پاشا ح الی کردم که از اقامت میرزا حسین علی و اتباعش که موسوم به بابی هستند هیچ به شکوه سلطنت سنیه نفعی عاید نخواهد شد و شأن دولت لیهع مستغنی از وجود این اشخاص است. 162 بلی این که اولیای دولت اقامت و سکون آ ا هن را در این ولایت میل ندارد به عل ت این است که خلل به ارکان همه مذاهب عموماً و مذهب جعفری خصوصاً می رسانند و العوام کالانعام 163 مثلی است مشهور. اگر امنای شما با رضای اولیای دولت و علمای ملت موافق است آن ها را از این محل که مرکز عبور اهالی عجم است بردارید و به موضعی از ممالک و ولایات دیگر خود بنشانید. چند مجلس از این قبیل صحبت با جناب معزی الیه داشتم الحق موثر افتاد و وعده صریح نداد، تا باطن ائم یه هدی علیهم السلام کمک کرد در 8 شوال [ 1۲79 [ ] ۲8 مارس 18۶3 پست] از اسلامبول رسید امر به جناب = ] بسته [پوسته والی پ اشا [نامق 160 یه مجل وحید :8۶ ، بهمن 13۴9 ، 1۶9 . 161 در حال حاضر، اکنون. 162 معلوم نیست منظور کدام دولت است ، عثمانی یا ایران ، که نفعی از اقامت بابیان در بغداد عا یدش نمی شود. 163 مردم عوام مانند چارپایان هستند. ضرب المثلی است برگرفته از قرآن آیه 179 سوره اعراف که ترجم یه فارسی آن اینست: در حقیقت بسیاری از جنیان و آدمیان را برای دوزخ آفریده ایم [چرا كه] دلهایی دارند كه با آن [حقا یق را] دریافت نمی كنند و چشمانی دارند كه با نمی ها آن بی نند و گوش هایی دارند كه با نمی ها آن شنوند آنان همانند چهارپایان بلﻜه گمراه ترند [آری] مان ه ها آن غافل ماندگانند.