Az Tehran Ta Akka

مقدّمه ش هر ادرنه در قرن نوزدهم مسافری که در قرن نوزدهم ادرنه را دیده شهر را این گونه توصیف می در کند: نزدیکی شمالی ترین بخش دشت ی خستگی آور، در تلاقی دو رود ماریتزا ( Maritza ) و تونجا ( Tunja ) شهر ادرنه در میان انبوهی از درختان قرار دارد که منظره اش از دور چشمان مسافر خسته را نوازش می دهد. ادرنه در واقع مشتمل بر تعداد فراوانی قصبه است که با باغ های میوه و درختان سرو و کاج به یکدیگر وصل شده اند. بر ف راز این درختان می توان مناره های یکصد و پنجاه مسجد شهر را دید. آب شفاف و درخشان ماریتزا و تونجا، همراه با جویبارها و قنات ها، این تصویر را حیات م ی بخشد و ادرنه را به یکی از مطبوع ترین نقاط تبدیل می کند. ادرنه پرجمعیت ترین شهر در بخش اروپایی ترکیه و بخاطر موقعی ت جغرافی ایی خود همواره از اهمیت بهره مند بوده است . تا هنگام فتح قسطنتنیه [بعدها استانبول] به دست ترکان عثمانی ادرنه پایتخت آنان بود... اما د ر این شهر عثمانی ها در اق لیت هستند، جمعیت یونانی ها تقریبا مساوی عثمانی هاست، اکثریت با بلغاری هاست و هب مانند دیگر شهرهای شرق جمعیت فراوانی از انواع نژادها و ملیت ها از بازرگانا ن ایرانی تا کولی های نوازنده در آن زندگی می کنند. تعداد یهودیان در این شهر ا ز تعداد آنان در دیگر شهرهای ترکیه بیشتر است. 1 اقامت بابیان در ادرنه سال های اقامت بابیان را در ادرنه باید دورانی پرحادثه در تاریخ نهضت جدید دانست. آنچه در آن شهر رخ داد به یه نوشت منابع بهائی، نهضتی را که تنها بیست 1 Reclus The Universal Geography vol. 1. 106; here quoted from Momen BBR 185.