Az Tehran Ta Akka

17۴ از طهران تا عکا از آن پس بهاءالله بکلی از گرفتن شهریه صرفنظر د. نمو 21 یه دامن اقدامات محمد د سی اصفهانی و دستیارانش تا آنجا بالا گرفت که بهاءالله ، که به عنوان رهبر گروه بابیان شناخته می خ طتوس ایهنام شد، ورشید پاشا حاکم ادرنه به عالی پاشا صدراعظم عثمانی نوشت و ضمن شرحی از فعالیت های محمد د سی اصفهانی او از ، خواست که در این قض یه به دق ت تحقیق کند تا املین ع پخش این نامه ها معلوم گردند. 22 وی آن چنان از عواقب اقدامات آنان آزرده و نگران شد که در نامه ی دیگری به ناچار از صدر اعظم تقاضا کرد اجازه دهند به شام ) دمشق ( برود و در آنجا اقامت نماید . ولی میرزا حسین خان مشیرالدوله اقامت وی را در دمشق به خاطر رفت و آمد زوار شیع یه ایرانی همانند اقامت در عراق دانسته و مخالفت خود را این از پیشنهاد نزد مقامات دولت ع ثمانی ابراز دا . شت 23 از آن پس بهاءالله در خان یه دیگری منزل کرد و پیروان دو گروه ارتباط خود را با یکدیگر قطع کردند. 24 پژوهندگان رشته ی جامعه شناسی ادیان وقوع چنین شکافی را در هر دینی امری عادی و طبیعی می دانند. انفصال از بدنه ی اصلی دین معمولاا به دنبال اختلاف نظرهای عقیدتی روی می دهد که در چارچوب دین مادر حل ناشدنی باقی مانده و راه به جایی نبرده است. چندی پس از این جدایی، آیین جدید مبا ی ن عقیدتی و عبادی خود را مشخص می أ سازد و ت کید می کند که آن تعالیم در عین ح ال در تفاهم و همآهنگی با تعالیم دین نخستین است. به این ترتیب دین تازه سهم خود 21 بهاءالله از اوت 18۶7 از دریافت شهریه خودداری کرد . نﻜ. Taherzadeh, Adib. The Revelation of Baha’u’llah : 2, George Roald, Oxford 1887, 327. [Hereafter: Taherzadeh Revelation .] 22 نﻜ. به سند شماره ی ۴۲. 23 هیچ یک از منابع بهائی، جز مازندرانی، ظهورالحق :۴ ، 370 ، به این امر اشاره ای ندارد. تقاضای بهاءالله مبنی بر انتقال به شام در دست نیست. در اینجا استنباط ما بر اسا یهس نام وزیر امور خارجه به وزیر مختار ایران ، سند شماره ی ۲۲ است. 24 در آثار بهائی از این اخت لافات با ایام شداد [سختی] و از جدایی دو برادر به فصل ا یاد کبر می شود. قرن بدیع 33۲ ؛ Shoghi Effendi GPB 163 نﻜ. چنین هم Cole, I. "The Azali- Baha'i Crisis of September 1867." In Moshe Sharon, ed. Studies in Modern Religions, Religious Movements, and the Babi-Baha'i Faiths. Leiden: E. J. Brill, 2004. pp. 227-251.