Az Tehran Ta Akka

19۲ از طهران تا عکا سلطان عبدالعزیز که تمامی تبعیدها از بغداد تا عکا را شامل می شد. اما از آ نجا که ات ت مسئولی خاذ تصمیم نها ی ی در اعزام آنان به عکا سلطان عبدالعزیز و عالی پاشا و فؤاد پاشا بوده اند لحن کلام بهاءالله در الواحی که به نام آنان صادر شده دیدتر ش است. بهاءالله در لوحی خطاب به ملاعلی بجستانی که تاریخ 1۲ جمادی الثانی 1۲93 /۴ ژوئیه 187۶ دارد ضمن اشاره به فؤاد پاشا می نویسد: یه سبب فتن اخیره و مهاجرت از ارض سر [ادرنه] به عکا او شده بود. 82 شوقی افندی به گزارش های غلو آمیز فؤاد پاشا در مورد بابیان ادرنه اشاره می نماید که پس از بازرسی وی از بخش هایی از عثمانی، از جمله ادرنه، به دولت تسلیم گردید. 83 گزارش های منابع بهائی و کنسول های خارجی در ادرنه جملگی حاکی از آنست که اخراج بهاءالله و همراهان او از ادرنه و اعزام ایشان به عکا نیز با خشونت نظامیان عثمان ی و شتاب فراوانی که در این کار نشان می دادند همراه بود. خورشید پاش ا حاکم ادرنه که به مانند نامق پاشا والی بغداد احترام فراوانی برای بهاءالله و عبد البهاء ل یقا بود 84 با ترک ادرنه وظیف یه تبعید مجد د بهاءالله و خانواده و یاران او را به عاون م خود واگذار کرد. 85 ب دون هیچ اطلاع قبلی، یک روز صبح منزل بهاءالله توسط سربازان محاصره شد. در جلوی درب منزل سربازانی مستقر گردیدند و در همان حال برخی پیروان بهاءالله را به اداره ی حکومتی احضار کردند و پس از بازجویی مجدد به آنان 82 اشراق خاوری ، مائد یه آسمانی :7 ، ۲۵۵ . 83 Shoghi Effendi GPB 179; 3۶0 ، قرن بدیع 84 قرن بدیع 3۶0 ؛ 79 - 178 GPB Shoghi Effendi . فاضل مازندرانی می نویسد: خورشید پاشا والی ادرنه از حقیقت این امر مطلع بود و به محضر ابهی [بهاءالله] حسن عقیدت و ارادت داشت و در ایام اعیاد تشرف حاصل می نمود و در شهر [ماه] رمضان حسب خواهش وی مکرراً خانه اشضیافت رفتند و از مصاحبت غ صن اعظم [عبدالبهاء] اظهار مسر ت و افتخار می کرد... مازندرانی ، ظهورالحق :۵ ،۶۵ قابل دسترسی در سایت : net.org/~bahai/arabic/vol3/tzh5/5tzho033.jpg - http://www.h 85 حسین آشچی، از ملازمین بهاءالله، تاریخ وقایع بغداد و استانبول و ادرنه و در س عکا ایت http://www.h-net.org/~bahai/arabic/ashchi/ash59.gif ص ۵9 . ا ین نکته که وی هنگام اجرای حکم تبعید ادرنه را ترک کرده بود در نامه ی کنسول انگلیس در ادرنه به سفی ر آن کشور نیز آمده است. نﻜ . ص 18۴ .