Az Tehran Ta Akka

۲0۲ از طهران تا عکا شما مردان ولی رسول خدا و خاتم النبیین بود؛ ای یحیی کتاب [خدا] را به قوت تمام بر گیر و از کودکی به او نبوت دادیم؛ و سرانجام فتح قسطنطنیه [استانبول]. این آیات طوری انتخاب شده که نگاهی به مجموع آن می تواند مفهومی ارائه دهد شامل شادی بزرگ از فتح استانبول توسط فرزند برگزیده خدا یحیی، ک ه خداوند از کودکی به او نبوت داده و با کتابی ظاهر می شود ولی او هم مردی از میان مردمان است. این امر که هنوز میرزا یحیی نوجوانی بیش نبود که باب او را وصی خود خواند شاید سبب آوردن آیه ی 1۲ سوره ی مریم در این بیانیه پر راز و رمز باشد. ای ن آیه در اصل در مورد زکریای پیامبرست که زنش نازا بود و از خدا فرزندی خواست و خدا زکریا را به آمدن فرزندی بنام یحیی بشارت داد. این سند که حال و هوای شدید مذهبی دارد و ظهور جدیدی بنام یحیی را ایفاد می دارد شاید یکی از مدارک مورد استناد مقامات عثمانی علیه ب ابیان بوده است. حال باید ببینیم چرا تصو ر می رود میرزا یحیی صبح ازل و پیروان او سال 1۲8۶ / 18۶8 را سال خروج و پیروزی خود دانسته و با انتشار این سند و شبنامه استانبول مژده ی فتح استامبول را داده اند. آنچه در بادی امر ممکن است به نظر آید رقابت بین میرزا یحیی صبح ازل با برادر بزرگترش میرزا حسینعلی بهاءالله به خاط ر ادعای بهاءاالله به مقام من یظهره الله ، و آوردن شریعتی جدید است. می توان حدس زد که این امر می بایست بر وصی باب گران آمده و خود به ادعایی برخاسته باشد. اما شواهد دیگری وجود دارد که این اقدام یحیی صبح ازل را با ستیز دیرینه ی بابیان با قاجاری ه و عثمانی و پیشگویی های بابیان در مورد سلطنت سلطان بابی و فتح و پی روزی بابیان در ارتباط می آورد. فاضل مازندرانی در این مورد می نویسد: بابیان دولت قاجاریه را رجعت بنی امیه می خواندند و مصداق اخبار صادره را به مخالفت و مقاومت تفسیر می کردند و لعن نامه ها در حق ظالمین شان مانند لعن نامه های صادر از ائم ه در حق بنی امیه، خصوصاً در آثار قدوسیه 122 صدور یافت و خبر زوال شان را مانند زوال بنی امیه به 122 محمد عل ی بارفروشی ملقب به قدوس هیجدهمین فرد حروف حی که در سفر مکه باب را همراهی کرد. وی از چهره های اصلی اجتماع بدشت بود، در نبرد قلعه ی طبرسی حضور داشت و سرانجام به نیرنگی دستگیر شد و در آمل به وضع فجیعی به قتل آمد.