Az Tehran Ta Akka

۲۲۲ از طهران تا عکا اینک بر صلح و آشتی قرار داشت و وی می خواست شاه را از این تغییر سیاست آگاه سازد. هدف دیگر این نامه آن بود که بابیان [و از این پس بهائیان] اجازه یابند به مانند دیگر جامعه های مذهبی در ایران با آرامش زندگی نمایند. این حدس را می توان افزود که رسیدن نامه ی بهاءالله به دست خود شاه می توانست از دیدگاه او نوعی ابراز قدرت از سوی بهاءالله زندانی و نشانی از میزان نفوذ و محبوبیت او در بین پیروانش بشمار ای پاره . رود از گزارش های نمایندگ ان دولت های خارجی مقیم ایران و گزارش هایی که سفرای خارجی از استانبول برای دولت های خود نگاشته اند بر این امر گواه است. تقاضای دولت عثمانی از وزیر مختار ایران مبنی بر استحضار از محتوای نامه - که در اسناد این بخش آمده نشان - این توجه و بازتاب اقدام قابل توجه بهاءالله است. تصمیم بهاءالله مبنی بر این که کسی یافت شود و لوح را به دست ناصرالدین شاه برساند در ادرنه عملی نش د بلکه هنگام اقامت وی و همراهان در عکا رخ داد. آقا بزرگ خراسانی، جوانی تقریباً هیجده ساله، که در لباس سقائی خود را از راه بغداد و موصل به عکا رسانده بود در آن شهر به دیدار بهاءالله نایل گردید. بهاءالله او را به لقب بدیع مخاطب ساخت و طی دو دیدار، با دس توراتی روانه ی ایران ساخت. ی و می بایست در طول راه و یا در ایران با هیچ کس تماس نگیرد و با کسی درباره ی مأموریتش سخنی نگوید. سفر آقا بزرگ خراسانی [بدیع] به ایران چهار ماه طول کشید. پس از آن که وی دریافت شاه برای شکار ییلاق در اطراف نیاوران است به آنجا رفت. سه روز د ر حال روزه بر بالای تپه ای ایستاد بلکه نگاه شاه هنگام جستجوی شکار به او افتد. روز چهارم هنگامی که شاه به قصد شکار از چادر و سراپرده ی خود خارج می شد به آر امی از میان جمعیتی که اطراف شاه بودند خود را به او رساند و به او گفت از شخص بزرگی برایش نامه ای دارد. 1 وی بلافاصله دستگیر شد و برای افشاء نام همراهان و بابیانی که با او در تماس بوده اند مورد شکنجه قرار گرفت و به شرحی که خواهد آمد به وضع فجیعی در زیر شکنجه جان داد. 1 Shoghi Effendi GPB 199 ؛۴01 قرن بدیع