Az Tehran Ta Akka

۲90 از طهران تا عکا شیخی از صحرانشینان عرب بنام ظاهرالعمر آنجا را فتح کرد و به تعمیر قلعه ی عکا پرداخت . اما در سال 177۵ حمله ی نیروهای سوری - لبنانی و نیروی دریایی عثمانی به حکومت او پایان داد. جانشین وی یکی از فرماندهان ارتش مهاجم بنام ر پاشا جزا ( الجزار )، شخصی بوسنیایی از بردگان سابق بود که به خاطر خدمات درخشانش در ارتش عثمانی حکومت سیدون را گرفت ولی ترجیح داد عکا را مقر اقامت خود سازد. وی مردی بی باک و بیرحم و شقی بود . می گویند همه جا کارد سر بریدن و مجازات را همراه می برد و هر که را اراده می کرد در جا می ، کشت و به همین جهت لقب قص اب [الجزار] گرفت. وی در آبادانی عکا کوشید، قلعه ی آن شهر را ت عمیر کرد، مساجد و کاروانسراها و حمام های عمومی بنا ساخت و از چشم ایه خارج از شهر به عکا آب رساند. به تدریج بسیاری از مناطق فلسطین و لبنان زیر نفوذ او آمد تا آنکه اور شلیم و دمشق و بیروت را هم از عکا اداره می هم کرد. او بود که حمله ی ناپلئون را در سال 1799 دفع کرد و پیشروی های بیشتر او را به شرق مانع شد. پس از مرگ جزار پاشا در سال 180۴ ، توسعه و پیشرفت عکا در زمان جانشین او سلیمان پاشا و وزیر سیاستمدارش، یک یهودی بنام هئیم فارخی، ادامه یافت. سلیمان پاشا در سال 1818 وفات یافت و پس از او قدرت به عبدالله پاشا رسید. در زمان او آرامش عکا با حمله ی محمد علی پاشا از مصر که در پی ایجاد امپراطوری برای خود بود بر هم خورد. لشکر محمدعلی پاشا به فرماندهی فرزندش ابراهیم پاشا عکا را محاصره کرد و با سقوط عکا در ۲3 مه 183۲ ابراهیم پاشا توانست با شکست لشکریان سلطان عثمانی ابتدا دمشق را تصرف کند و در جنگ دیگری در سال 1839 برتری نظامی خود را به لشکریان عثمانی که از شمار سربازان او بی شتر بودند نشان دهد. اما انگلستان که نمی ت واست اهد ش تک ه تک ه شدن امپراطو ری عثمانی باشد با کمک نیروی دریایی اطریش عکا را محاصره کرد. ناوگان دریایی انگلیس به بمباران شهر پرداخت. بمبی به انبار مهمات ارتش مصر اصابت کرد و انفجار و حریق شدیدی رخ داد که می گویند در آن دو هزار تن از مردم عکا کشته ابرا شدند. هیم پاشا به مصر گریخت و محمد علی پاشا از رؤیای حکومت بر امپراطوری عرب صرفنظر کرد.