Az Tehran Ta Akka

نامه های بهاءالله به گوبینو ۲91 بمباران عکا توسط ناوگان انگلیس در نوامبر 18۴0 پایان دوره ی شکوه و رفاه عکا و آغاز دورانی طولانی از زوال و ویرانی و مهاجرت مردم از آنجا شد. مرکز قدرت به دمشق و بیروت منتقل گردید، جمعیت شهر که در زمان جزار پاشا ۴0000 تن بود در سال 188۶ به 9800 نفر سقوط کرد و در سال 19۲۲ این جمعیت به ۶۴۲0 نفر رسید. دولت های خارجی یکایک کنسول گری های خود را در عکا بستند به طوری که در زمان تبعید بهاءالله به عکا هیچ دولتی در آنجا دارای کنسول ن بود و کار های کنسول ها را تجار معتبر ساکن شهر به عنوان کنسول افتخاری انجام می دا دند. با رونق و توسعه ی شهر حیفا، که آن سوی خلیج و نزدیکی عکا واقع بود، بیشی از تجار و مردم عکا به آن شهر نقل مکان کردند. عکا به تدریج به صورت زندانی مخوف برای مجرمین خطرناک در آمد که از تمام امپراطوری عثمانی برای مجازات به آنجا فرستاده می شدند. مسافری که در سال 18۴۲ از عکا دیدن کرده خیابان ها و منازل عکا را مملو از خاکروبه و آشغال توصیف نموده است. 4 در سال 187۶ هنگامی که مجمع میسیونری کلیسای انگلیس به کشیشی بنام هوبر Rev. J. Huber مأموریت داد که برای تبلیغ مسیحیت به عکا برود وی در نامه ای به طور غیر مستقیم بی علاقگی خود را ن سبت به رفتن به آنجا ابراز داشت و نوشت رویهم رفته عکا مردمان بدی دارد زیرا همه ی گناهان و شروری که ساکنان سواحل دریاها به آن مشهورند در آنجا رواج دارد. بسی اری از [دریانوردان] یونانی و انگلیسی آنچه گناه و بدی در میان خودشان رواج دارد ه ب مردم محلی می آموزند. 5 زندانیان و جنایتکارانی که به عکا فرستاده می شدند معمولا احکام حبس و تبعید دائم می گرفتند ولی کمتر کسی از زندانیان به مرگ طبیعی می مرد و یا ا ز آنجا جان سالم بدر می برد . نمونه ی آن 8۶ زندانی سیاسی بلغاری بود که در ژانویه 1878 به 4 Ida Pfeiffer, Visit to the Holy Land , Egypt and Italy London 1852,162. Here quoted from Momen BBR 203. n.† 5 Letter dated 5 March 1876, CM/O 34/1852-80: CMS Archives. Here quoted from Momen BBR 203.