Az Tehran Ta Akka

ناصرالدین شاه و نهضت بهائی - بابی 331 ددو لی شاه بین اعتقادات سنتی مذهبی که از تربیت کودکی خود به ارث برده بود و نوعی کنجکاوی و برداشت ساده لوحانه از مس أ له دین، که سرچشمه از همان تربیت دینی دوران کودکی او دا شت در این نامه نمایان است. با کمال قوت دین اسلام را تا روز قیامت تنها دین جهان و امامان را همان دوازده تن، و پیروان دین بهائی را خر و بی شعور می داند اما در هما ن حال می خواهد بداند اصل و ریشه این ی مذهب و فرق باب و بهاءالله چیست و اعتقاد بهائیان در مورد دی ن اسلام و پیام بر آن کدامست ؟ ی نامه ناصرالدین شاه از یک نظر دیگر نیز تاریخی و پر اهمیت است و آن شرحی است که شاه از مجلس تبر یز در حضور خودش، که برای محاکمه ی باب تشک یل شد می دهد. در مورد این مجلس که به تیرباران پیامبر شیراز انجامید روایات گوناگون نقل شده و حتی به توبه نام بی ایه امضاء و ( به اعتقاد بهائیان جعلی) استناد می شود که باب در آن از ادعای خود توبه نموده ا ست. در نامه ی حاضر ناصرالدین شاه اعتراف می کند که در حضور او باب ادعای پیامبری کرد و وقت ی از او معجزه خواستند گف ت ی معجزه من آیات من است، و سر ا نجام از اد عای خود بازنگشت و تیرباران شد. 37 37 برای شرح ی از مجلس ولی عهد در تبریز نﻜ. 94. - 385 RR Amanat, ؛ امانت، قبله ی عالم 138 تا 1۴3 . .Nabil, DB 309-23 روایت مستند دیگر شرحی است بنام ناموس ناصری به خط میرزا محمد تقی مامقانی. پدر او ملا محمد مامقانی یکی از علماء روحانی حاضر در مجلس ولی عهد بود که فتوا به قتل باب نیز داد. میرزا محمد تقی مامقانی گزارش پدر را از مجلس ولی عهد جزء به جزء یادداشت کرد و آن را به صورت کتابی بنام ناموس ناصری در سال 130۶ قمری به نام ناصرالدین شاه تدوین نمود و هنگام سومین سفر او به اروپا در تبریز به او هدیه کرد. نﻜ. به حسن مرسلوند [به کوشش]، ناموس ناصری، گفت و شنود سید علی حمد م باب با روحانیون تبریز ، طهران، نشر تاریخ ایران 137۴ (نسخه خطی کتاب ناموس ناصری در کتابخانه آیت الله مرعشی در قم نگاهداری می شود.) شرح ی که مورخین درباری قاجار مانند میرزا محمد تقی سپهر (لسان الملک) در ناسخ التواریخ، و رضا قلی خان هدایت در روضةالصفا مورد در آن مجلس آورده اند جملگی با این هدف است که باب را فردی بی اط لاع از امور دینی معرفی کنند و پیروزی علماء را بر وی ثابت نمایند. در واق ع مجلس را طوری آراستند و سؤالات ی چنان سست از امور فقهی و شرعی و صرف و نحو و معجزه و غیره فراهم آوردند که پاسخ به