Az Tehran Ta Akka

338 از طهران تا عکا آزارهای دینی بود . دیگر آن که مجتهدین بزرگ در دادوستدها و معاملات خارجی خود نیازمند کمک بازرگانان ارمنی با سابقه ی دیرینه ی آنان در تجارت خارجی بودند، و سرانجام آن که بر خلاف بابیان و بهائیان که در تمام شهر و در میان هم ه طبقات حضور داشتند، اقامت اکثریت ارامنه در ناحیه ی جلفا خود نمودار نوعی جدایی از اصفهان و دوری از تشنج ها و جنجال های آن بود و برای ایشان نوعی مصونیت همراه می آورد. السلطان ظل حاکم مطلق اصفهان می بایست در میان این قدرت ها که هر ی ک به رقابت با یکدیگر، و برخی از آنان مثل روحانیون و سران عشایر به رقابت با او و حکومت مرکزی می پرداختند تفاهم و توازنی ایجاد کند . اما وی هدف دیگری نیز داشت و آن استفاده از مقام خود برای مال اندوزی و حفظ قدرت خودش بود. تن دادن به خواسته های علماء و موافقت ضمنی او با آزار اقلیت های دینی مثل یهودیان، و بهائیان که آتش آن هر از چند گاهی به تحریک ملایی در گوش از ایه قلمرو او زبانه می سهل ، کشید ترین راه برای کسب پشتیبانی علماء و باز بود ن دست او در جاه طلبی هایش بشمار می د. آم سرکوب و آزار بابیان و بهائیان و ی هودیان در دراز مدت عوارضی نیز برای حکومت اصفهان و دولت مرکزی به بار می آورد. پناه بردن بابیان و بهائیان یا یهودیان از آزار اشرار به خانه ی حاکم، تلگرافخانه، و یا کنسولگری های روس و انگلیس، از دی ی ده دیپلمات های خارجی و سیاحان یا بازرگانان مسیحی که تعدادش ان در اصفهان کم نبود پنهان نمی ماند. این حوادث موجی از مکاتبه و تلگرام بین دیپلمات های غربی و دولت متبوعه ی ایشان و یا میسیونرهای مسیحی و مراکز آنان در اروپا بدنبال می آورد و در نتیجه دولت ایران اغلب از سوی ایشان مورد اعتراض قرار می گرفت. اً طبع انعکاس رفتا و ر اقدامات غیرانسانی و بیرحمانه با یهودیان و بابیان در روزنامه های غربی دردسر دیگری برای شاه و حکومت او بشمار می آمد. ظلّ السّلطان و آقا نجفی برجسته ترین مجتهد اصفهان در این دوران شیخ محمد باقر اصفهانی نجفی بود که در ابتدا جزء مجتهدین رده ی دوم اصفهان بشمار می رفت اما توانست با اقدامات خود، مخصوصاً تهور در بابی کشی در زمان حکومت ظل السلطان، به مجتهد درجه ی