Az Tehran Ta Akka

3۴0 از طهران تا عکا و قتل فوری آنان را خواستار شوند. با این اقدام السلطان ظل مرعوب گردید و وراً ف دستور داد فتوای علما اجرا گردد. روز ۲3 ربیع الاول 1۲9۶ . ق/ ﮪ 1۶ مارس 1879 در حالی که جمع بسیاری جلوی عمارت حکومتی گرد آمده بودند میرغضب سر آن دو برادر را از بدنشان جدا نمود. ظل السلطان بعداً به شاه نوشت که تلگراف شاه مبنی بر فرستادن ایشان به طهران را پس ا ز اجرای حکم قتل دریافت کرد ه است . 4 در فاصله های ی سال 187۴ (زمان وقوع حوادث بالا) تا سال 1890 (سال وقایع سرکوب و آزار بهائیان سده موضوع سند ۶۴) وقایع عمده ی سرکوب بهائیان در اصفهان و نواحی اطراف که، در همه ی آن ها شیخ محمد باقر یا فرزندش شیخ محمد تقی (آ قا نجفی) دست داشتند، عبارت بود از: کشتن ملا کاظم طالخونچی از علماء اصفهان که به دیانت بهائی ایمان آورده بود ( 1878 )؛ کشتن میرزا اشرف آباد ایه ساکن اصفهان ) 1888 ( ؛ بالا کشیدن آتش بهائی آزاری پس از وفات شیخ محمد باقر ( 1881 )؛ ایجاد غا لهی ی جدیدی به دست فرزندش شیخ محمد تقی در نجف آباد 1889 ؛ کشتن هفت بهائی در سده ی اصفهان ( 1890 ) که ما در یادداشت سند ۶۴ به آن پرداخت ایه م. این بهائی کشی ها ادامه یافت و به کشتار دسته جمعی بیش از یکصد بهائی در شهر یزد منجر شد که در جای خود به آن اشاره نموده ایم. آقا نجفی یهودیان اصفهان را نیز مورد آزار و تبعیض های مذهبی قرار می داد. هر بار که ناصرالدین شاه به سفر اروپا می رفت و از سوی یهودیان صاحب ثروت و سرشناس اروپایی در مورد حفظ حقوق اقلیت یهودی ایرانی مورد فشار قرار می گرفت آقا نجفی در اصفهان به این گون ه آزارها می افزود. از جمله هنگام سفر سو ناصم رالدین 4 نﻜ. ، ء عبدالبها مقاله ، 101 -99؛ مازندرانی، ظهورالحق :۵ ، ۴۶- ۲۴۲ قابل دسترسی در http://www.h-net.org/~bahai/arabic/vol3/tzh5/5tzhe221.jpg ؛ اشراق خاوری، عبدالحمید. نورین نیرین ، طهران 1۲3 بدیع/ 19۶7 (که کتابی در مورد خاندان نهری و زندگانی این دو برادرست.)؛ اصفهانی، شرح حیات 78-7۵ ؛ قرن بدیع ۵- ۴0۴ ؛ Momen, BBR 274-77; Shoghi Effendi GPB 200-201; پس از این واقعه بهاءالله آن دو برادر را سلطان الشهدا و محبوب الشهدا نامید و در خطابی بن ام لوح برهان میر محمد حسین و شیخ محمد باقر را مورد عتاب شدید قرار داد و ظلم آنان را سخت نکوهش کرد. بهاءالله در این لوح شیخ محمد باقر را ذئب [گرگ] و میر محمد حسین امام جمعه ی اصفهان را رقشاء [ماری خوش خط و خال و زهرآگین] لقب داد .