Az Tehran Ta Akka

پیشگفتار ۴1 به بهاءالله است. در این میان میرز ا محمد علی سلمانی که از پیروان دلبسته به بهاءا لله بود از نحو یه استنطاق و زمینه گرفتاری خود و د یگران در خاطرات خود شرحی آورده که می تواند خلاص از ایه شرح محاکم یه مقامات عثمانی باشد . اما ظاهراً این شیو یه پاسخ پیروان بهاءالله در نتیجه گیری و نحو نگ یه ارشحکمی که بازجویان ادرنه صادر کردند مؤثر نیفتاد . حکم مذکور که تاریخ ۲7 صفر 1۲8۵ (برابر 18 اوت 18۶8 ) را دارد، اشد مجازات را بنا بر ماد یه ۲8 قانون جزا خواستار شده است و ادعا گفته دارد که های متهمین بخوبی روشنگر هدف های ضد دولت ی بابیان می باشد و آ نها را متهم به فساد و ضلالت می کند. اگر چه متن حکم مذ کور صبح ازل و طرفداران او را منشاء این تحریکات و مدعیات می داند، در پایان و اهراً ظ بدون هیچ ارتباط منطقی، مستنطقین مذکور ، هم صبح ازل و هم بهاءالله ر ا مجرم شناخته و در لزوم تبعید ایشان تأکید دار د. بع ن لاوه دادخواست مذکور صریحاً خو استار آنست که جمل یه تبعید شدگان نه تنها به سرزمین های دور دست فرستاده شون د، بلکه در آنجا نیز در حبس ابد باقی بمانند. جریان این امر، (چنانکه صریحاً در مت ن آمده) ظاهراً مغایر با اصل قانونی مذکور بوده اما به لحاظ آنکه ممکن : ر بود فته رف ته گروهی از جهال و سبک مغزان به آنها گرویده شوند و پس از آنکه جمعیتی فراهم آید قیام و عصیان مسلحانه بر علیه حکومت بکنند لذا قطع بیخ مفسد یه آنان از م هام امور عاجله به حساب آمده است. 18 این رأی صادره در واقع گزارش از ی صدر اعظم وقت محمد امین عالی پاشا به سلطان عبدالعزیز است و اراد یه سلطان مبنی بر اجرای حکم در ذیل آن آمده ا . ست 19 باید توجه داشت چنین عکس العمل شدیدی از جانب مقامات عالی عثمانی نمی توانست بدون دلایل جنبی دیگری باشد. اگر چه بعد مذهبی این دادخواست شدیداللح ن را نمی توان نادیده گرفت ولی شاید جو سیاسی نیز در چنین رفتاری مؤثر افتاده است. تأکید چندباره به اینکه آنها، یعنی بهاءالله و صبح ازل، دعا ا ی مهدویت دارند ناشی از هراس دولت عثمانی از بروز جنبش های مهد و ی در محیط صوفیانه و - شیعی صوفی عثمانی بوده است. علاوه بر این نهضت های ملی گرای و استقلال جوی سرزمین های حاشیه رومیلی (در بالکان) از جمله در میان مردم 18 نﻜ. سند شماره ی ۲۵ در بخش ادرنه و نیز یادداشت های اسناد ۲3 و ۲۴. 19