Az Tehran Ta Akka

۴۲0 از طهران تا عکا از منابع بسیار موثق به من گفته شده که کنسولگری های ایران در عثما نی و مصر مرتب توسط حسین خان به فروش گذارده می شود به این ترتیب که دو سوم از آنچه کنسول بتواند از مردم اخاذی کند [به وزیر مختار] نطنیه ف طقس به رستاده می شود. این رشوه ها و اخاذی ها گاه سر به مبالغ کلان می زند... املاک و ماترک اتباع ایرانی که در اینجا فوت می شوند بسادگی بالا کشیده می شود . من حسین خان را به طور کافی می شناسم. او قبلا کنسول ایران در بمبئی بود. وی ظاهری بسیار آراسته دارد و در گفتگو د لپذیر است، فرانسه را به زیبائی صحبت می کند، ترکی، عربی و هندوستانی نیز می داند و رفتارش بسیار پسندیده است. اما بس یار محیل، غیر قابل اعتماد، متاسفانه سنگدل و فاسد است. وی با غارت هم وطنانش به ثروت رسیده. اخیراً او را به طهران فرا خوانده اند و احتمالا در آنج ا درخواهد یافت که ث روتش را بی جهت جمع نکرده است... امیدوارم مردمی که من به خاطر ایشان می نویسم مورد توجه قرار گیرند و دست بسته مورد غارت و چپاول و یا نگرانی و آزار واقع نگردند. 12 در غیاب لرد استانلی، روز 1۵ اوت 18۶8 َ ند موه Hammond معاون وزارت امور در خارجه پاسخ به میرزا محسن خان چنین نوشت: به دنبال یادداشت 17 ماه گذشته مفتخرم به اطلاع شما برسانم: بر اساس گزارش کلنل استنتون، کسانی که اکنون ساکن مصر بوده و شما در یادداشت 1۵ شود. هنگامی که اسمعیل [پاشا] حکومت مصر یافت ملکم خان ایرانی - ارمنی زیرک یله و ح گر از سوی حسین خان به سمت سرکنسول ایران در قاهره منصوب شد. در این زمان مبالغی که از تفاوت مالیات از سوی تجار ایرانی نزد حکومت جمع شده بود بالغ بر 1۵00 لیره می شد. ملکم خان به اصرار درخواست ک رد که تجار ایرانی این تفاوت را در کنسولگری ایران به امانت بگذارند. از اسمعیل پاشا نیز خواست که مبلغ مزبور را به خاطر اجرای عدالت نسبت به تجار ایرانی نزد کنسولگری ایران ودیعه گذارد. اسمعیل پاشا با این تقاضا موافقت نمود. اما ملکم مبلغ مزبور را در دفاتر سفا رت به عنوان پیشکش بازرگانان ایرانی به شخصخود ثبت کرد و با آن مبالغ به ا ستانبول برگشت. وی با خط و رسید خود از این و آن پول وام گرفت، از جمله 100 لیره از میرزا عبدالجواد، حتی و دیناری از آن را نیز باز نپرداخت. این شخص [ملکم] یکی از محرمان میرزا حسین خان [مشیرالدوله] است. 12 Momen BBR 261.