Az Tehran Ta Akka

پیوست چهارم: زندگی نامه ۴۴۵ همان سال همراه با میرز احمد روحی کرمانی برای دیدن میرزا یحیی صبح ازل به قبرس سفر کرد. در طول این دیدار وی و میرزا احمد روحی با دختران صبح ازل ازدواج نمودند. کرمانی در استانبول ضمن تدریس فارسی با میرزا ملکم خان دوستی پیدا کرد و در وسعت انتشار قانون و نگاشتن مقالات و پیشنهاد نگارش موضوع های مهم و باب روز ، که اغلب در مبارزه با حکومت ناصرالدین شاه و شخص شاه بود، وی اب همکاری های م ؤثّری نمود. ظاهراً در این مرحله وی بر آن بود و ملکم را نیز متقاعد ساخت که پس از برافتادن قاجاریه کسی بهتر از علما برای حکومت نمی توان یافت . تحوّل تدریجی در افکار کرمانی وی را بر آن داشت که با همکاری با سیّد جمال الدین اسدآبادی به تبلیغ پان اسلامیسم و حکوم ت خلافت اسلامی که مورد تشویق سلطان عثمانی نیز بود بپردازد . پس از چندی آثار و مقالاتش نمودار نوعی دلزدگی و سرخوردگی از اسلام شد و در سالیان بعد به ملّی گرایی و شیفتگی به تمدّن ایران پیش از اسلام انجامید. ملیّت پرستی او سرانجام تبدیل به نفرت از اعراب و اسلام و اعتقادات مذهبی شد. اقامت او در استانبول ده سال به طول انجامید. در سال 189۶ به تقاضای دولت ایران حکومت عثمانی او را همراه با شیخ احمد روحی و میرزا حسن خان خبیرالملک ، به اتّهام اثبات نشده ی همراهی در قتل شاه ، تحویل ایران داد. هر سه آنان در تبریز به دستور محمد علی میرزا ولی عهد در نهان به قتل رسیدند . گوبینو (کنت)، ژوزف ر آرتو (Gobineau, Joseph Arthur, Comte de) ( 1882 - 181۶ ) نو یسنده و دیپلمات فرانسوی. وی تحصیلات خود را در سویس انجام داد. در سال 183۵ به پاریس بازگشت و پس از چندی اشتغال به کار اداری به نگارش مقا لاتی در روزنامه ها پرداخت. در سال 18۴9 منشی وزیر امور خارجه فرانسه شد، بین سال های ۵۴- 18۴9 مأموریت های سیاسی و کنسولی در سفارت فرانسه در سویس، هانور، و فرانکفورت احراز کرد. در سال 18۵۵ در سمت دبیر اول سفارت فرانسه به ایران آمد و به دنبال آن در سال های ۵8- 18۵۶ سمت وزیر مختار آن کشور را در ایران داشت. پس از چندی که در مأموریت های دیپلماتیک در کشورهای دیگر گذراند با سمت وزیر مختاری در تاریخ 3 مارس 18۶2 به ایران آمد و تا 1۶ سپتامبر 18۶3 در این سمت باقی ماند. سپس مأموریت های یونان، برزیل و سوئد یافت. با نارضایتی که پس از انقلاب 1870 فرانسه داشت در اواخر عمر فرانسه را ترک گفت و مدتی در آلمان و ایتالیا زندگی کرد. وفات او در تورین ( Turin ) ایتالیا در 13 اکتبر 1882 بود. وی از جمله بنیاد گذاران فلسفه نژادپرستی در اروپاست . به تاریخ و فرهنگ ایرانیان علاقمند و از جمله مؤلّ ف کتاب معروف مذاهب و فلسفه در آسیای مرکزی ( بود Les Religions et les Philosophies dan l’Asie Centrale ) که قسمت عمده ی آن به تاریخ آیین بابی اختصاص دارد.