Az Tehran Ta Akka

۴۴ از طهران تا عکا مبارزه با مسلمانان از این نوشته ها استخراج می نمایند. وی آنگاه اضافه می کند که حضرت ازل و حو اریون [او] پس از قتل باب با متانت و بی سر و صدا بسیاری از مردم را به کیش خود فراخوانده و هدایت می کنند و با ثبات قدم به پیشرفت خود ادامه می دهند. چند ماهی است زمزم یده می شن ایه شود که بابیان تبعید شده از رئیس معظم 24 خود تقاضا کرده اند که به جنگ تاز ایه مبادرت نماید زیرا که وضع اداری دولتی نامنظ م و تشکیلات از هم گسیخته است تا بدانجا که امکان مقاومت [در براب ر بابیان] را ندارد. ایشان می گویند که او (یعنی رئیس) پاسخ داده است که هنوز زمان آن نرسیده است. 25 این چند سطر پایانی اهمیت اساسی در شناخت علل تبعید بهاءالله و بابیان از ادرنه دارد. چنانکه گوبینو خود در نامه دیگری به پروکش در نوامبر 18۶8 آورده: من به آنجناب بیش از این نمی توانم اهمیت این امر را گوشزد نمایم زیرا متأسفانه این کتاب من بود که توجه را به جانب میرزا علی حسین (مقصود میرزا حسینعلی بهاءالله) و اتباعش معطوف داشت و این عاملی در آزار [بیشتر] ایشان شد و این وجدان مرا معذب می دارد. 26 یهگفت بالا بدین معنی است که چون بهاءالله به عنوان رئیس بابیان شناخته شده بود، لذا آنجا که گوبینو در کتاب خود دربار یه افزایش پیروان بابی در 18۶۵ و امکان قیام ایشان و رهبری رئیس معظم ایشان آورده بود ، توجه مقامات ایران از جمله میرزا حسین خان و شاید شخص ناصرالدین شاه را جلب کرده و ایشان را بیش از پیش نگران ساخته و واداشته بود که با فشا ر به مقامات عثمانی بهاءالله و از ل و دیگران را از ادرنه رانده و در محبس عکا و یا فاماگوستای قبرس گرفتار سازند. این نکته گوبینو را به عذاب وجدان گرفتار کرده و او را واداشته بود به بهاءالله نامه های متعد نوشته د و در رفع فشار و مضیق ایه که در عکا وی و همراهانش گرفت ار آن بوده اند بکوشد . در هنگام مکاتبه با بهاءالله در سال 18۶8 گوبینو وزیر مختار 24 chef suprême. 25 Gobineau Les Religions 307؛ ۲۵9 ادیان و فلاسفه گوبینو، 26 Momen BBR 209.