Az Tehran Ta Akka

پیشگفتار ۴۵ فرانسه در یونان بود، مأموریتی که پس از دوران وزیر مختاری در طهران بدو مح ول شد. شهر علی عکا رغم آنکه پس ا ز بمباران 18۴0 توسط ناوگان انگل ستان (در جنگ مشهور با محمدعلی پاشا والی مصر) بکلی ویران شد و از آن هنگام هیچ ت می گاه اه تجاری و نظامی خود را باز نیافت، ولی هنوز چند تنی از اتباع و تحت الحمای گان فرانسه در این بندر نیمه متروکه سکنی داشتند و کنسول انتصابی نیمه رسمی نیز امور مربوط به فرانسه را نظارت می کرد. ظاهر اً از همین راه است که گوبینو باب مراسله را با بهاءالله گشوده است و شاید به لحاظ همین نفوذ محل ی فرانسه است که ن امه های او، شاید در پنهان، به داخل قشله عکا بدست بهاءالله رسیده است. گوبینو نه تنها در کتابش بلکه در مکاتبات چندی که از او به چاپ رسیده به افزا یش روزافزون تعداد بابیان حتی پس از پایان عهد او ل نهضت بابی اشاره ک رده است و این بی شکمتأثر از مشاهدات شخصی او در طول دهه های 18۵0 و 18۶0 است. درنام یه خود به پروکش در اوت 18۶8 از جمله گفته است: در پاشا لیق وان و بغداد قریب سیصد هزار ایرانی سکنی دارند که بسیاری از ایشان بابی هستن بر د. این اساس وی رفتار دولت عثمانی را از نظر سیاسی نسبت به رهبری بابیه در تبعید نکوهش می کند و از راه پروکش می کوشد که وضعیت زندگی بهاءالله را در عکا ب هبود بخشد. 27 وی معتقد است که فؤاد پاشا و دیگر رجال عثمانی واقعی رستی د ت امر را ب نمی دانند و تحت تأثیر میرزا حسین خان و مقامات ایران هستند. همین نکته، یعنی افزایش بابیان در ایران را نیز بهاءالله در یکی از نامه هایش به گوبینو متذکر شده است. اما علی رغم آنچه که گوبینو درباره امکان قیام گفته، ب هاءالله در ترک روحی یه خشونت و عدم مبا رزه با دولت تأکید کرده است: این عبد جمیع را منع نمودم به قسمی که در هر بلد کشته شدند و مع ذلک متعرض نفسی نشدن د و حال شانزده سنه می شود که آنچه از این طایفه کشته اند ابداً تعرض ننموده اند و حال آنکه قوی ترند از قبل و در هر بلدی از ب لاد ایران بیشتر از پیش ترند. مع ذلک آنچه از ظلم بر ایشان وارد شده سالکو صابر بوده و هستند و حال مظلوم ترین اهل ارض ند. 28 27 Momen BBR 207. 28