Az Tehran Ta Akka

۴۶ از طهران تا عکا در بیان بهاءالله بخوبی می توان نه تنها تأکید خط مشی نوین در ترک خشونت و عدم درگیری سیاسی با دستگاه دولت را دید بلکه نوعی اعتماد به نفس و امکان گشایش در آینده را نیز می توان علی رغم گرفتاری و فشارهای جاری مشاهده کرد. شاید بتوان گفت که اقدامات گوبینو از طریق سفیر اطریش و یا دیگر مقامات دیپلوماتیک اروپا ئی زمینه را برای آسایش نسبی بهاءالله و خانواده در حبس عکا به تدریج فراهم آورد. پس از گذشت دو سال در زندان ایشان امکان آن را یافتند، چنانکه گوبینو در نامه اش به پروکش پیشنهاد کرده بود، که در شهر عکا در خان ایه سکنی گزیده و اندکی از رنج حبس و تبعید ایشان کاسته شود. گرفتاری بهائیان در مصر از ده یه 18۶0 به بعد هر قدر که جامعه ایرانی برون مرزی از جانبی به هندوست ن ا و از جانبی به مصر گسترش پیدا کرد، به همین منوال به - بابی جمعی از ائیان نیز محیط کار و کسب را در سرزمین های مجاور (و یا در منطق ایه که بعدها خاورمیانه نامیده شد) آسوده تر یافتند. چه در عثمانی و چه در هندِ انگلستان و چه در مصر ا ب یه توسع بازرگانی بین المل لی نه تنها وضعیت اقتصادی بعضی از تجار و گر وه های وابسته بهبود یافت بلکه امنیت اجتماعی برای اقلیت های مذهبی نیز غال باً بهتر از اوضاع ایران بود. دولتِ خدیوان مصر در دور یه ولایت اسمعیل پاشا ( 1879 - 18۶3 ) برای مدت نزدیک به یک دهه، حتی پیش از گشوده شدن کانال ز در سوئ 18۶9 ، از رونق ظاهری برخوردار بود. یکی از علل این دوران شکوفایی ناپایدار همانا رشد بسیار سریع تولید و صدور پنبه مصر به بازارهای اروپا به ویژه به مراکز بزرگ بافندگی انگلستان در سراسر ده یه 18۶0 و حتی پس از آن بود. سبب این افزایش صادرات وقوع جنگ داخل آمریکا ی در (۶۵- 18۶1 ) بود که تولید پنبه جنوب آمری کا را به شدت کاهش داد و منجر به قحطی پنبه ( cotton famine ) در بازارهای اروپا شده و در نتیجه میزان تقاضا را برای پنبه مصر افزایش فراوان بخشید. اگرچه ایرانیان مهاجر در مصر نقش عمد ایه در این تجارت پنبه نداشتند ولی از رونق مستعجل بازار اقتصادی اندکی بهره می بردند. پس از چندی با گشوده شدن بازارهای عثمانی و مصر ب ه روی مؤسسات بازرگانی و مالی اروپا و امتیازات بالقوه ای که این افرا د و