Az Tehran Ta Akka

9۲ از طهران تا عکا بابیان را به راستی و صلح با هر فرقه و مذهبی فراخواند. گزارش های دو کنسو ل ایران در بغداد از این دوره اگر چه با تهمت ها و برچسب های منفی گوناگون و غلو و دروغ برای ترساندن دولت ایران از بابیان همراه است اما نتوانسته تحول اخلاقی و درستکاری و پای بندی ایشان را به قانون نادیده انگارد، تا آنجا که میرزا بزرگ خان در گز ارش خود به وزیر امور خارجه به ناچار می نویسد که ظاهراً امر خلافی از او [بهاءالله] و کسانی که نسبت به او داده می شوند سر نزده است. همین امر مورد تأیید کنسول دیگر میرزا زمان خان قر ار گرفت. 23 اما در داخل جامعه ی بابی آثار دو دستگی هم چنان نمایان بود. میرزا یحیی صبح ازل وصی باب چنان ک ه بعدها نیز نشان داد با پافشاری در برابر هر نوع تحول، خواستار ایه جامع پوشیده و به مانند دیگر شعبات اسلام در مماشات و تقیه با دین حاکم بود. بر عکس او، ب هاءالله که به اظهار خود شبی در زندان سیاه چال طهرا ن دستخوش حالتی روحانی شده و به قیام به نصرت آیین باب با قلم و بیان خود دعوت شده بود 24 روی به تحول اخلاقی و اجتماعی جامعه و ایجاد دیانتی جدید و به قول بهائیان موافق با نیازهای عصر حاضر آورد. 25 نفوذ و به شهرت اءالله در میان بابیان و در جمع ایرانیان بغداد چنان بود که گویی میرزا یحیی صبح ازل بر مقامات عثمانی و ایرانی ناشناخته است زیرا در هیچ یک از اسناد این فصل سخنی از او نیست و تقریبا در جملگی آن ها نام میرزا حسینعلی [بهاءالله] است که به عنوان رئیس و رهبر گروه ب ابیان مورد اشاره قرار می رد. گی میرزا بزرگ خان قزوینی کنسول ایران در گزارش های خود به مقامات ایرا نی ا یشان را از نفوذ بیش از پیش و محبوبیت روزافزون بهاءالله هراسناک نمود. در این گزارش ها 23 نﻜ. به سندهای شماره ۴ و 1۲ که در سند اخیر صدراعظم عثمانی از قول والی بغداد بر مسالمت و رفتار نیک پیروان بهاءالله صحه گذارده. 24 بهاءالله، لوح مبارک خطاب به شیخ محمد تقی اصفهانی (معروف به نجفی )، مؤسس یه معارف بهائی کانادا ۲001 ، 17-1۶ (از این پس: بهاءالله ، لوح شیخ ). 25 بهاءالله در پایان دوران بغداد خود را من یظهره الله موعود کتاب بیان دانست و این مقام را بار دیگر به طوری که خواهیم دید از شهر ادرنه به نحوی علنی اعلام داشت. با اتکاء به چنین ا ادع یی وی توانست بر اساس ا ختیاری که باب در کتاب بیان به من یظهره الله داده ، برخی احکام باب را که د ستاویز سیاست ستیزه جوی گروهی از بابیان بود نسخ کند و احکام تاز ایه جایگزین آن نمای د.