105 بینی باب جهان اوّلیّه، آدمی ارجمند و بزرگ است. این مفهوم، یعنی اینکه آدمی والا و کامل شود. امّا خلق شده است به عنوان تولّد امام دوازدهم و کودکی وی تعبیر می آدمی اگرچه بالقوّه کامل و بزرگوار آفریده شده است به دنبال زندگی عادی شود و در نتیجه با های مادّی و دنیای جسمانی غرق می خویش در خواهش گردد. این خود بیگانگی فراموشی حقیقت روحانی خویش از خود بیگانه می های ظاهری به عنوان غیبت امام تعبیر و غرق شدن در دنیای مادّی و خواهش شود چرا که ظلم چیزی جز گردد. در اینجاست که ظلم و ستم حاکم می می نفی حقایق روحانی و انحطاط آدمی به رتبۀ سبعیّت و درندگی نیست. اینجاست که نجات بشر و تحقّق عدالت و آزادی نیازمند آن است که آدمی دوباره به حقیقت روحانی وجود خود باز گردد، به خودآ گاهی روحانی ای بالفعل در زندگی روزمرّۀ گونه دست یابد و این بار این قوای روحانی به شود. این بازگشت به انسانیّتِ انسان و کشف و ظهور جنبۀ او ظاهر می گردد. امّا برای عنوان بازگشت امام تعبیر می روحانی و قدسی وجودش به آنکه امام بازگردد یعنی برای آنکه آدمی فراموشی روحانی خود را کنار گذارد و از جنبۀ الهی و معنوی خود آ گاه گردد لازم است که به دعا و مناجات روی آورد چرا که دعا چیزی نیست جز نوعی هشیاری که به واسطۀ آن یک موجود محدود، حقیقت نامحدود الهی را در درون خویش باز 20 یابد. می برابری حقوق، عدالت اجتماعی و اخلاق 21 در گذشته به گفته فوکو منطق فرهنگ منطق تشابه و تناسب بود. ترتیب که رابطۀ میان خدا با انسان الگوی همۀ روابط اجتماعی بدین گردید. به عنوان مثال رابطۀ آزاد با برده، رابطۀ مرد با زن، رابطۀ مؤمن با می شود: فَیا ایُهاالناظرُ اِلی اثارِ الجَلال فَاَیقِن اَولاً اٍنّ قسمتی از این نوشته در اینجا نقل می 20 اللّهَ سُبحانَه لَم یَخلُق شیئاً اِلّا و قَد تَمّ عَلَیه کُلُ مایَقدِرُ به مِن قُدرته و لَولا الامرُ کَذلِکَ ما کانَ صُنعُ اللّهِ تامّاٌ و لا یَلیقُ اَن یَنسِبَهُ اِلی نَفسِه. فَاِذا عَرَفتَ هذا الامرَ و شاهَدتَ سِرَه بحقیقتِکَ تَعرِفُ باَنّ الشیئَ لَم یَکُ مُحتاجاٌ بشیئ فی بَدءِ وجودِه لِیَدعوا اللّهَ ربّه لِاجلِه بَل خَلَقَهُ اللّهُ کَما ما یَلیقُ بجَلالِه. فَاِذا اَعرَضَ عَن مقامِه بِقِسم کَذّبَ اَنیّتَهُ یَحتاجُ بِکُلِ شِیئی و فی هذاالمقامِ فَرَضَ اللّهُ عَلَیهِ لِخَلاصِهِ حُکمَ الدّعاء. (شرح دعاء غیبت، محفظۀ .)۶۰:۷۰ ملّی آثار بهائی 21 Foucault, Michel, The Order of Things, Things: An Archaeology of the Human Sciences. (New York: Pantheon Books, 1970), 67-71.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2