باب و جامعۀ بابی ایران 140 با وجود آن همه ذکر و دعا اند از دین برون کافر شدند رفته 64 اند بابی ز حق معرض شدند... گشته ها، مخصوصاً پس از سال علیرغم بالا گرفتن انتقادات و دشمنی باقی ماندند. ذبیح در 65˝ بندۀ درگاه باب ˝ هر دو برادران کاشانی ۱۲۶۵/۱۸۴۹ ای است که حاضر او جان و دل از دست رفته ˝ : نویسد اشاره به برادرش می آرزویی که بزودی به واقعیّت 66˝. است خود را نیز [در راه باب] قربان نماید پیوست. پس از سوءقصد نافرجام چند بابی به جان ناصرالدین شاه در سال او همراه با گروهی دیگر از بابیان در مقبره شاه عبدالعظیم در ۱۲۶۸/۱۸۵۲ نزدیکی طهران بست نشست. در همانجا بود که احتمالاًبه نگارش و تدوین تاریخ خود پرداخت. مأموران دولت با شکستن بست وی و دیگر بابیان را به التجّار زندان انبار انداختند و میرزا جانی اندکی بعد به دست آقا مهدی ملک ذبیح خاطرۀ 67 سابقه و فجیعی قتل رسید. و جمعی دیگر از تجّار به وضع بی شهادت برادرش را در ابیات زیر چنین آورد: عاشق حق آن اَخ این ناتوان آن که بودی والۀ ربّ جهان نام حاجی میرزا جونی (جانی) بس وحید بود در نصرت جوانی بس فرید مال و جان در راه آن ربّ علا کرد ایثارش چو بودی با صفا انبار ستم عاقبت بردند به پس طناب انداختند (آن) روح امم مثل آن عاشق نیامد در جهان .1۵2 ، ورق الفذبیح مثنوی 64 .۲ جا، ورق ب همان 65 جا. همان 66 ذوالقعده ۱۰( 82 شماره وقایع اتّفاقیه گزارش قتل حاجی میرزا جانی در منابعی چون 67 ج. (طهران ۳ ، تاریخ شهدای امر ) و ملک خسروی، محمّد علی. ۱۸۵۲ سپتامبر ۲۶/۱۲۶۸ نقل شده. 271 ،3 . ) ج ۱۹۷۲/ بدیع ۱۳۰
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2