فصل پنجم گرایان باب و مهدی موعود: مهار خشونت هزاره موژان مؤمن* ای ظاهر شد که با : در ایران قرن نوزدهم، نهضت بابی در جامعهخلاصه اعتقادات محکم آخرالزّمانی منتظر ظهور امام غایب، قائم یا مَهدی بود. قائم بایست در نبردی با نیروهای شرّ، جهان را از ظلم و موعود پس از ظهور می گذار آیین بابی ستم برهاند و عدل و داد را جایگزین آن سازد. باب بنیان یا واسطه و دربی بین امام غایب و مردم دانست. وی پس ˝ باب ˝ ابتدا خود را از چندی به ادّعای قائمیّت و اینکه در واقع همان ظهور امام مَهدی است برخاست. این ادّعا در میان پیروانش و دیگران این توهّم را پیش آورد که بر گرایی آغاز شود و آمیز هزاره ها اینک باید نبردهای خشونت اساس پیشگویی حقّ بر باطل پیروز گردد. آثار باب چالش برانگیز و مخالف انتظار علمای ای به آغاز ترین اشاره گرا بود. ولی وی در هیچ یک از آثارش کوچک سنّت نبرد و خشونت نکرد و عملاً مانع بروز جهادی شد که بر طبق سنن و احادیث کرد. گسترش سریع نهضت بابی بایست امام مَهدی آن را فرماندهی می می علما را به وحشت انداخت و از دولت خواستند که با دخالت خود از نفوذ و گسترش این آیین جلوگیری نماید. دخالت نظامی دولت به درگیری ، و نیز ۱۸۵۰ تا ۱۸۴۸ های آمیز با بابیان در سه نقطه از ایران در سال خشونت منجر گردید. این مقاله به ۱۸۵۲ کوشش در سوء قصد به جان شاه در سال های ذاتی و سنّتی نهفته در های باب در مهار نمودن خشونت چگونگی تلاش نشیند که چرا چنین به بررسی این امر می پردازد. هم می ˝ قائمیّت ˝ ادّعای های های باب برای جلوگیری از خشونت این امر طیّ سال رغم کوشش علی * ترجمۀ حوریوش رحمانی.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2