باب و جامعۀ بابی ایران 246 امیّه منجر شد و اهمیّت نمادین این ماجرا بدون سلسۀ خلفای اسلامی، بنی تردید از نظر حکومت پنهان نماند. - حرکت بابیان از خراسان به سوی غرب با پرچم سیاه مقارن با مرگ ۶ ثباتی اوضاع که معمولاً بعد از مرگ هر محمّد شاه بود. امکان بروز بی العمل حکومت افزاید. عکس داد بر این احتمال می پادشاه در کشور رخ می آمیز باشد. بایست سریع و خشونت به این اقدام بابیان یا هر اقدام مشابهی می شاه صدراعظم پرکار و پس از وفات محمّد شاه، جانشین او ناصرالدّین کار گماشت که مصمّم به اصلاحات خان را به ای چون میرزا تقی خودکامه اداری و ایجاد نظم و امنیت در کشور بود. میرزا تقی خان ظاهراً نظر روحانیّون نمودند زنندۀ آرامش و اخلالگر نظم اجتماعی قلمداد می که بابیان را برهم پذیرفت. بنابراین وقتی شنید گروهی از بابیان در مازندران (شیخ طبرسی) العمل نشان داد و بدون تحقیق در مورد علل شدّت عکس اند به مسلّح شده این واقعه، فوراً لشکر و توپ و تجهیزات نظامی به منطقه اعزام داشت. وی 47 ریز نیز به همین نحو عمل نمود. در مورد زنجان و نی - منزوی نمودن باب احتمالاً عامل مهمی در تسریع خشونت بود. ۷ طور که دیدیم باب با خشونت مخالف بود، امّا صدر اعظم وقت، همان حاجی میرزا آقاسی برای جلوگیری باب از تماس با پیروانش تصمیم گرفت ای از شمال غربی ایران زندانی سازد ای دور دست در گوشه او را در قلعه بعد). هر چند در طول زندان قاصدانی بین باب و پیروانش به 18۴7 (ژوییه رفت و آمد داشتند، امّا دور افتادگی محلّ زندان توانایی باب را برای شدّت کاهش داد و بر احتمال خشونت افزود. سرپرستی و ادارۀ پیروانش به روی بابی از ایران، بعد از به همین کیفیت تبعید بهاءاللّه، از رهبران میانه ، دست رهبران تندروی بابی را در اجرای نیّاتشان 18۵0 تیرباران باب در سال گردید. 18۵2 باز گذاشت و نهایتاً منتهی به سوء قصد به جان شاه در سال سخن پایانی باب بر این باور بود که آیین او با آرامش و صلح به اهدافش خواهد ن. ک. به فصل ششم. 47
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2