باب و جامعۀ بابی ایران 30 از جمله بهرۀ پول را که در اسلام حرام بود ولی در عمل وجود 33˝. زمانه است داشت شرعی و جایز دانست. تمدید یا تأخیر پرداخت مهلت سرآمدۀ سفته را مجاز اعلام کرد و رضایت طرفین را در امر داد و ستد کالا از شرایط اصلی ترتیب تجارت شمرد، خواه طرف معامله صغیر، پیر، برده یا آزاد باشد و بدین هم چنین 34 به بردگان و افراد صغیر همان حقّ یک شخص بالغ آزاد را داد. تجارت و اقامت مسیحیان را در کشور مجاز دانست به شرط آن که به تجارت در جایی دیگر با توجّه به ضررهایی که گاه 35 و یا حرفۀ مفیدی مشغول شوند شد، لزوم وضع قوانینی از کاهش ارزش پول و طلا و نقره نصیب تجّار می برای اصلاحات سیستم مالی را ضروری شمرد تا به حلّ این مشکلات کمک وی تجارت تریاک، مواد مخدّره، مشروبات الکلی را شدیداً تحریم 36 شود. 38˝.ّ مگر برای مصارف پزشکی و تحت شرایط خاص 37 کرد، با تأ کید بر شهرت باب در سخاوت و ساعات متوالی که در الکاف نقطة گفتند] تمام مال خود را تمام [مردم می ˝ : نویسد برد می طاعت و نماز بسر می کند زیرا که به یک فقیری هفتاد تومان داده است... ضرب [داستانِ، می شاید بتوان از 39˝... شهرتِ] جناب ایشان را به خالوی [دائی] ایشان نوشتند این نکته سبب جدا شدن باب را از شراکت با دائی خود حدس زد. 40 داند. می ˝ به سبب مقتضیات زمانه ˝ السلطنه این جدایی را معین نویسد، برای باب اشتغال به امر تجارت، سوای تأمین معیشت، امانت می هدف والاتری داشت و آن بازسازی و تجسّم موازین اخلاقی بود که وی آن را در گفتار و رفتار پیامبر و امامان یافته بود، موازینی که روز به روز تنزّل ای به یکی از پیروانش که شغل تجارت داشت نوشت، یافت. در نامه می خداوند برای محمّد و علی محمّد [باب] شغل تجارت را مقدّر فرمود. در 33 Amanat RR 129. .۱۸/۵ بیان فارسی 34 .۱۶/۷ همانجا 35 .۱۹/۵ همانجا 36 .۲۴ /۹ همانجا 37 38 Amanat RR 125-6 .۱۰۹ الکاف نقطة 39 .Amanat RR 129, n. 110 .در اینجا نقل از ۷۸ معین 40
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2