باب و جامعۀ بابی ایران 376 مؤثرتر ازاین 185.˝! کُلّهم فاتوا ˝ ها جواب دادند و آن ˝ اَینَ شقی الاشقیاء ˝ توانست پشتیبانی و نمایندگی بابیان را کسب کند و با برتری بر قدّوس نمی منتقدین خود را ساکت سازد. سایر حرکات نمادین از سوی پیروانش – مانند دور افکندن جانماز و شکستن مهر نماز (و آن را معادل بت دانستن) – نیز پایان یافتن دوران عبادت زاهدانه در طلب اجر اخروی را به بابیان تفهیم نمود. می العین رغم سرخوردگی پیروانش، قدّوس گرایشی به سوی مواضع قرّة علی وضوح نامتعارف که با لحن مبهم منابعی که آن را را آغاز نمود، گرایشی به اند کاملاً قابل توجیه نیست. وجود یک نقشۀ قبلی بین این دو رهبر نقل کرده های که بدان وسیله بخواهند بابیانی که ذهنیّت سنّتی داشتند را با نوآوری اختلافات واقعی بود. امّا آنچه 186 رسد. دین جدید آشنا سازند بعید بنظر می العین برهم زده باشد، سرخوردگی توانست این موازنه را به نفع قرّة که می های اولیّه تدریجی قدّوس از تسلیم و رنج حاصل از آن بود که سراسر نوشته های شیراز، کرمان، گیرد. تجرّبۀ حجّ [همراه با بابّ]، سرکوب او را در بر می نشینی نمود، بارفروش، و اخیراً مشهد که بار دیگر وی را مجبور به عقب العین آمیز او را سست نموده باشد. چالش قرّة بایستی موضع مسالمت می آمدهای آن شد که از پی آوری به پیکار مسلّحانه را موجب می ناگزیر روی اعلام صریح استقلال آیین بابی بود. در مقام 18۴7 علی نوری، بهاءاللّه، را که بعد از سال نقش میرزا حسین معرّف گرایشی نو در جنبش ظاهر شد نباید نادیده گرفت. او سعی نمود و تا توان حدّی نیز موفّق شد تا درکی بین دو جناح مخالف بوجود بیاورد. می علائم اوّلیّۀ ظهور یک رویکرد ثالث در نهضت بابی – یعنی بریدن از گذشته ولی اعتدالی عاری از خشونت در عمل – را در تمامی اقدامات او در التیام بین این دو گروه ملاحظه نمود. العین های قرّة شاید بارزترین نتیجۀ مباحثات بدشت عمومیّت یافتن دیدگاه ساز شد. ادّعای ها برای آیندۀجنبش سرنوشت بود. بدون شکّ این دیدگاه گونه که در کتاب قائمیّت باب و اعلام عمومی دور جدیدی از نبوّت همان العین بیان و نیز در طی محاکمۀ تبریز اظهار شده بود صرفاً درستی نظریات قرّة . به نقل از یک شاهد عینی. 32۵ -26 همانجا 185 Nicolas, Seyyèd 280-83 برای یک نمونه از این رفتار ن.ک. 186
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2