باب و جامعۀ بابی ایران

باب و جامعۀ بابی ایران 380 رسید. گرچه شاید بتوان تا حدّی با ادوارد براون موافق بود که ‌ اوج خود می ساخت و اینکه تاریخ ‌ معتقد بود اساس افکار بابی را جهان بینیِ شیعی می با این حال در 201 نهضت بابی بازساختی از گذشتۀ آرمان گرای شیعه است، ای پویا قرار داشت، ‌ کُنه این درگیری فکری با رنج و شهادت، نوید آینده شد. ترک ‌ خلاصه می ˝ کور در ترّقی است ˝ ِ درستی در شعار بابی ‌ حرکتی که به ای بود. از نظر ‌ العین نتیجۀ منطقی چنین اندیشه ‌ احکام اسلامی از سوی قرّة های انسان دستیابی به معرفت است که باید در عمل ‌ او یکی از مسئولیّت شد. ترک نماز، سوای هر گونه توجیه دینی، نشانۀ گسست از ‌ گر می ‌ جلوه عقیدۀ دیرینۀ رستگاری از طریق عبادت بود. در عوض، عمل را می باید و نهایتاً عاملی برای تأسیس دور جدید بابی تعبیر نمود. ˝ گر کلمه ‌ ابلاغ ˝ العین و سایر بابیان ‌ هنگامی که فشارهای فزاینده، جهاد بالسّیف را برای قرّة اجتناب ناپذیر ساخت، لاجرم شهادت نیز تحقّق نهایی ایمان گردید. العین را به عنوان مدافع حقوق زن ترسیم ‌ های بعدی گاهی قرّة ‌ نسل هایش هیچ اشارۀ مستقیمی به مقام زن در جامعۀ ‌ اند. امّا او در نوشته ‌ نموده توان انتظار داشت که وی با جنبش حقّ رأی زنان و یا ‌ خود ندارد. طبعاً نمی سایر روندهای مشابه در اروپا در دوران خود آشنا بوده باشد. در حقیقت طور که در ایران ابتدا ‌ اش با اندیشۀ غربی آزادی زن، آن ‌ تمامی جهان بینی هایش در ‌ بعد از انقلاب مشروطیّت مطرح شد متفاوت است. نگرش و انگیزه درجه اوّل مذهبی بود و همانطور نیز باقی ماند. امّا به عنوان یکی از رهبران ناپذیری، ‌ هایغیرسنتّیخود به نحو اجتناب ‌ برجسته و کارآمد بابی و نیز با آرمان مرتدّ ˝ های مضاعفی را، نه تنها در مقام یک ‌ صدمات و محرومیّت متحمّل شد. در دورانی ˝ زن عصیانگر ˝ ، بلکه به عنوان یک ˝ اللّهجه ‌ صریح های مذهبی و معیارهای اجتماعی با شرایطی سخت و ‌ زیست که سازمان ‌ می شمردند و کسانی را که جز این ‌ آمیز استیلا بر زنان را جایز می ‌ تعصّب صورت غیر ممکن ‌ دانستند. در این ‌ اندیشیدند مستحقّ مجازات سخت می ‌ می رسد که قرّةالعین از وضع نابرابر خود به عنوان یک زن آ گاه نبوده ‌ نظر می ‌ به اش ‌‌ های زندگی خانوادگی ‌ و یا نسبت به آن واکنشی نشان نداده باشد. ناکامی هایی که در دوران جنبش بابی با آن روبرو شد هر دو انگیزۀ ‌ و سرکوب افکاری شد که وی توانست آن را به عنوان یک الگوی مذهبی ارائه دهد و 201 Browne, E. G. A Literary History of Persia vol. 4, 197.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2