باب و جامعۀ بابی ایران 86 /۱۲۶۸ شوّال ۲۸( بابی متعصّب به انتقام تیرباران باب قصد جان شاه کردند آمد آن برای جامعۀ بابی ). سوء قصد نافرجام ماند امّا پی ۱۸۵۲ اوت ۱۵ ای که از بابیان صورت گرفت آخرین خونبار بود. در کشتار وسیع و وحشیانه بقایان رهبران بابیّه از جمله طاهرۀ قرّةالعین، میرزا جانی کاشی مورّخ تاریخ ، سیّد علی ترشیرزی (عظیم)، سیّد حسین یزدی کاتب باب، و نقطةالکاف ترین وضع به قتل آمدند. تنها سلیمان خان تبریزی دستگیر شدند و به فجیع علی نوری [بهاءاللّه] توانست پس از چهار ماه تحمّل زندان، از میرزا حسین ای که کشور به بغداد تبعید شود و در طول سالیان آینده با تعالیم خود جامعه مورد نظر باب بود در قامت آیین بهائی ایجاد نماید. تر کرد. چنین این وقایع دولت و مجتهدین اصولی را به یکدیگر نزدیک علیشاه در ویژه در زمان فتح همکاری متقابلی از ابتدای حکومت قاجار به های حاج میرزا اعتنایی سیاست ایران حضور داشت. ولی به تدریج با بی رنگ شده های امیر کبیر نقش آن کم گیری آقاسی به علما، و سپس با سخت بود. سرکوب جامعۀ بابی و سپس قتل امیر کبیر قدرت ملّایان را افزونی توان نقش موثّر رهبران جامعۀ شیعی را در سیاست بخشید. از آن پس می ایران، چه در همکاری نزدیک با حکومت و چه در مخالفت با حکومت دید. نقشی که سرانجام به تشکیل جمهوری اسلامی و حکومت ولایت فقیه منجر شد.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2