۱۲۰ ﻋﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﺤﻤﺪ ّ ﺍﺻﺪﻕ ﺍﺑﻦ ﺑﺰ ﭘﺪﺭ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻴﻢ، ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ، ﺭ ﺩﻭ ﺧﻮﺩ ﮔﻮﺍﺭ ﺷﺎﻫﻰ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻧﺰﺩﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﺷﻤﺲ ﺑﻮﺩ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺍﻟﻌﻤﺎﺭﻩ . ﭼﻮﻥ ﻃﻔﻞ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﻭ ﺑﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﮎ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺳﺨﺖ ﺍﻭ ﺑﺮ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﻣﻰ ﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺷﺐ ﮔﺎﻫﻰ ﻣﻰ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺭﺍ ﮐﻨﺪﻫﺎ ﮐﻠﻴﺪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﭘﺎﻯ ﺍﺯ ﺭﺍ ﻭ ﮐﻨﺪ ﺑﺎﺯ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺧﻼﺹ ﺑﻨﺪ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﺻﺒﺢ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻣﺴﺘﺨﻠﺺ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﺍﺯ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻫﻔﺖ ﻗﻮﻟﻰ ﺑﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺳﺎﻝ . ﻣﻬﺪ ﮐﻪ ﺭﺍ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻣﺎﻳﻞ ﻋﻠﻴﺎ ﭼﻨ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﻰ ﻣﺘﺒﺤﺮﻯ ﻭ ﻓﺎﺿﻞ ﺷﺨﺺ ّﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺒﻴﻨﺪ . ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﺍﻧﺪﺭﻭﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺭﺍ ﻃﻔﻞ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺷﻰ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻟﺬﺍ . ﻋﺮﺽ ﺩﺭ ﮐﺮﺩ ﺍﺫﻳﺖ ﺧﻴﻠﻰ ﺭﺍ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻃﻔﻞ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﻰ ﺁﻥ ﺭﺍﻩ . ﺍﺑ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻧﺪﺭﻭﻥ ﺑﻪ ﺍﺻﺪﻕ ﻦ ﻋﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﻮﺩ ﺣﺮﻡ ﺑﺎ ﺍﻟﻤﻠﮏ ، ﻋ ّﺰ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ) ﺷﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﺮ ( ﻣﻬﺪ ﻭ ﺑﺎﺯﻯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻋﻠﻴﺎ، ﺗﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺮﺩ . ﺷﺐ ﻗﻀﺎ ﺍﺯ ٢١ ﺣﺮﺍﻡ ﻟﻴﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻣﺎﻩ ﺍﺳﺖ . ﻣﻬﺪ ﻣﻰ ﺧﻄﺎﺏ ﻋﻠﻴﺎ ﮐﻨﺪ، ﺭﺍ ﺷﻤﺎ ﭘﺪﺭ ﺍﻟﺤﻤﺪﻟﻠﻪ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﺭﻫﺎ . ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺑﮕﻮ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﻣﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎﺯﻯ ﮐﻨﻴﻢ؟ ﻓﺼﻴﺢ ﻟﻬﺠﮥ ﺑﺎ ﺍﺻﺪﻕ ﺍﺑﻦ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻳﻬﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ، ﺍﺯ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ . ﻧﻤﻮﺩ ﺗﻌﺠﺐ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﻩ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺍﻭ ﺫﮐﺎﻭﺕ ﺑﺮ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻪ ﻭ ﻣﺮﺍﺟﻌﺘ ﭘﺪﺭ ﺶ ﺩﺍﺩﻧﺪ . ﺳﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﺩﺭ ١٣٠٠ ﮪ . ﻕ ]. ۱۸۸۲ ﻡ [. ﻫﺮﺍﺗﻰ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺩﺭﻭﻳﺶ ، ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻣﺨﺎﻃﺮﻩ ﺩﭼﺎﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﺭ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻫﺮﺍﺕ ﻣﻰ ﺁﻥ ﺑﻴﻢ ﻭ ﮐﻪ ﺭﻓﺖ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ ﻗﺘﻞ ﺑﻪ ﺭﺍ ﺍﻭ . ﺍﺻﺪﻕ ﺍﺳﻢ ﺍﺯ ﻧﻔﺮ ﭼﻬﺎﺭ ّﺍﺣﺒﺎ ﮐﺸﻤﻴﺮﻯ ﻣﺤﻠﮥ ﺩﺭ ﮐﻪ ﺭﺍ ﻣﺸﻬﺪ ّﻯ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺳﮑﻨﻰ ﻫﺎ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ، ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺫﮐﺮﺷﺎﻥ ﭘﺴﺮﺵ ﺍﺻﺪﻕ ﺍﺑﻦ ﺑﻪ ﮐﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻫﺮﺍﺕ ﺑﻪ ﻫ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺤﻮ ﺮ ﺩﻫﻨﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﺭﺍ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺩﺭﻭﻳﺶ . ﺗﺤﺖ ﻫﺮﺍﺕ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻧﻈﺮ ﻧﺸﻮﺩ ﺧﺎﺭﺝ . ﭼﻪ ﻫﺮ ﺍﺣﺒﺎء ّ ﺑﻪ ﺍﺻﺪﻕ ﺍﺳﻢ ﺍﺻﺪﻕ ﺍﺑﻦ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﺻﻼﺡ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻗﺪﻡ ﻫﻮﻟﻨﺎﮎ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺍﺻﺪﻕ ﺍﺳﻢ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﺑﺎﺷﻢ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﮕﺬﺭﻡ . ﻭ ﺭﻧﺞ ﺑﺎ ﺍﺻﺪﻕ ﺍﺑﻦ ﻣﻊ ﻧﻔﺮ ﭼﻬﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﻓﻮﻕ ﻣﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻫﺮﺍﺕ ﻪ ﻟﻄﺎﺋﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺧﺎﺭﺝ ﻫﺮﺍﺕ ﺍﺯ ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺟﻨﮕﻞ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻭ ﺑﻴﺮﺍﻫﻪ ﺍﺯ ﭘﺴﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺤﻤ ﺑﺎ ﻭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ّﻋﺒﻮﺭ ﻣﺸﻘ ّﻞ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺖ
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2