١۵ ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ ﻭﻫﻤﻦ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﭘﻴﺸﺮﻭ ﻭ ﻧﻮﻃﻠﺐ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺷﻮﺭﺍﻧﮕﻴﺰ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﮏ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺑﺮ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ، ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﻭ ﺁﻣﺎﻝ ﮐﻪ ﺍﻯ ﺳﺨﺘﻰ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﺭ ﺩﺭﺍﺯ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﻭ ﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺭﺍﻩ ﺩﺭ ﮐﻪ ﺭﻧﺠﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺩ ﻓﺸﺮﺩﻧﺪ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﭘﺎﻯ ﺩﻳﺪﻧﺪ . ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻮﻯ ﻳﮏ ﺍﺯ ، ﻭ ﺩﻟﻰ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﮐﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻴﻨﻰ، ﮐﻪ ﻧﻮ ﺭﺩﺍﻳﻰ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﺩﻭﺵ ﺍﺯ ﺭﺍ ﺳﺎﻟﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺍﺟﺪﺍﺩﻯ ﺧﺮﻗﮥ ﺑﺮ ﺍﺯﻧﺪﮤ ﻗﺮﻧﻰ ﻫﻢ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﻮﻯ ﺍﺯ ﻭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ، ﺑﺮ ﺩﺭ ﺑﻮﺩ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻯ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﺮﻳﺎﻥ ﺳﻨﮓ ﺑﺎ ﮐﻪ ﺍﺳﺖ ﺣﺘ ﻭ ﺷﺘﻢ ﻭ ﺿﺮﺏ ﻭ ﭼﭙﺎﻭﻝ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺑﻴﺮﺣﻤﻰ ﻭ ّﺩﻟﻰ ٰﻰ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺧﻮﺵ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﻋﺎﻥ . ﻧﻮﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭ ﻧﮕﺮﻯ ﺗﻨﮓ ﻭ ﺗﻌﺼﺐ ﺍﺯ ﮐﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ّﺗﺎﺭﻳﺦ ، ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻣﻴﺮﺍﺙ ﮐﻪ ﻧﻴﺎﮐﺎﻧ ﺑﻮﺩ ﺸﺎﻥ ، ﻭ ﺗﺴﺎﻫﻞ، ﻭ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﻭ ﻳﮑﺮﻧﮕﻰ ﺑﻪ ﻭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺳﻼﻡ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ . ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﺭﺑﺪﺭﻯ ﻭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﻭ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺷﺮﺡ ﺩﺭ ﻓﻘﻂ ﮐﻪ ﭘﺎﻳﻤﺮﺩﻯ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﺑﺪﻭﺷﻰ ﻣﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﺟﺴﺘﮕﺎﻥ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﻮﺍﻥ . ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺩﺭ ﮐﻪ ﺯﻧﺎﻥ، ﺷﻴﺮ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﺷﺪﻩ، ﺗﺮﺳﻴﻢ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﮐﻪ ﺩﻫﺪ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ، ﮔﻤﻨﺎﻡ ﻭ ﺑﻮﺩ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﻰ ﺷﺪ، ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻭ ﺭﺳﻴﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﭘﺎﻯ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻌﺮﺽ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺗﻮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰﺗﺮﻳ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﮔﺮﺩﻳﺪ، ﺳﺎﻗﻂ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﻮﺩ، ﺟﻠﻮﻯ ﺭﺍ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻓﺮﺩ ﻦ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﮐﻮﻫﻰ ﭼﻮﻥ ﻭﻟﻰ ﺩﻳﺪ ﭼﺸﻢ ﻣﺎﻧﺪ ﻧﺸﺪ ﺳﺴﺖ ﻭ .
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2