۲۲۲ ﺷﺪﻡ ﻣﺴﺘﺤﻀﺮ . ﺷﺎﻩ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺟﺎﺋﻰ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﺩﺭ ﻳﻌﻨﻰ ﻣ ﮐﻪ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻭﺍﻗﻊ ﭘﻴﺶ ﺳﺎﻝ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﻣﺮﺍ ﻭﺍﻟﺪ ﺮﺣﻮﻡ ﺑ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ . ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﺎﺭ ﻭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﺯ ﺟﺴﺘﻪ ﺟﺴﺘﻪ ﻗﺪﺭ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻡ ] ﺑﺎ [ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺣﺴﻴﻨﻌﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ] ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ [ ﻓﻘﻂ ﮐﻪ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻪ » ﺍﻳﺸﺎﻥ « ﺑﻮﺩ ] ﻭ [ ﺩﺭ ﻟﻔﻆ ﮐﻪ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﻫﺮ » ﺍﻳﺸﺎﻥ « ﻣﻰ ﺍﻃﻼﻕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺷﺪ ، ﺑ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻣﺮﺍﻭﺩﻩ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮ ﻭﻗﺖ ﻫﻤﻪ ﻪ ﮔﺮﻣﺎﺑﻪ ﻭ ﺣﺠﺮﻩ ﺣﺮﻳﻒ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﻭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﻭ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﻭﻗﺖ ﻫﻤﻪ ّﺗﻔﺮﺝ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﺍﻟﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﻨﺰﻝ ﮔﺎﻫﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﺍﻭﺩﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ . ﺣﻀﺮﺍﺕ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴ ﻪ ﺷﺎﻩ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﻗﺼﺪ ﺳﻮء ﻋﺰﻡ ﺑﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﻤﻮﺯﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﻫﻢ ﻋﺒﺪﺍﻟﻤﺠﻴﺪ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﭘﺴﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻋﺎﺯﻡ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺍﺯ ّﺍﺗ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﻔﺎﻕ . ﺑ ﻧﺎﺋﻞ ﭼﻮﻥ ﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﻗﻄﻊ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺷﺪﻧﺪ . ﻳﺤﻴ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻧﮑﺎﺡ ﺣﺒﺎﻟﮥ ﺑﻪ ﻋﻴﺎﻟﺶ ﺍﻭ ﺍﺯ ﭘﺲ ﻭ ﺑﻪ ﻰ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺍﺯﻝ، ﺻﺒﺢ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻋﻠﻰ، ﻗﺒﺮﺱ ﺟﺰﻳﺮﻩ ﺩﺭ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻣﻬﺪﻭﻳﺖ ﺩﺍﻋﻴﮥ ﻫﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻭ ﺁﻣﺪﻩ ﺩﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﺴﮑﻨﺖ ﺯﺍﺩﻩ ﻋﻤﻮ ﺍﺯ ﻳﮑﻰ ﻫﻢ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ . ﭘﺲ ﻓﺨﺮ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺑﻪ ﻭﺍﻟﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻭﻗﺖ ﻫﻤﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻋﺎﺯﻡ ﻣﮑﺎﺗﺒﺎ ﺑ ﻭ ﺕ ﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ . ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﻼ ّ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﺭﺑﻨﺪﻯ ﻣﻌﺮﻭ ﻑ، ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺟﺎﺕ ﻣﻼ ّ ﻧﺎﺻﺮ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﮐﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻫﺎ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺑﺮ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﺻﺪﺩ ﺩﺭ ﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺷﺎﻩ . ﻭ ﻓﺨﺮ ﻟﻰ ﺍﻟﺪﻭﻟﮥ ﻋﻤ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ّ ﺑﻮﺩ ﺷﺎﻩ ﮥ ﺁﻥ ﻭ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻮﺷﺶ ﺭﻫﺎﻧﻴﺪ ﻣﺨﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﺯ ﺭﺍ ﻣﺮﺣﻮﻡ . ﮐﻪ ﺍﻋﻤﺎﻡ ﺑﻨﻰ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻫﻤﮥ ﻭﻟﻰ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺗﻮﺳﻞ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺯ ﺷﺪﻧﺪ ﻋﺘﺒﺎﺕ ﻋﺎﺯﻡ ﺷﺎﻩ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﮐﻪ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﮐﻠﻴﻪ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺑﻬﺎﺋﻴ ﻟﻬﺬﺍ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻌﻴﺪﻩ ﻭﻻﻳﺎﺕ ﺑﻪ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻗﺒﺮﺱ ﺑﻪ ﺭﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻭ ﻋﮑﺎ ﺑﻪ ﺭﺍ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻳﺤﻴ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﮐﻪ ﺯﻳﺮﺍ ﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﻬﺪﻭﻳﺖ ﺩﺍﻋﻴﻪ ﺷﺨﺼﴼ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﻮﺩ . ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻭ ﻣﻴﺎﻧﮥ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺩﺍﻋﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2