۵۷ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻼﺻﻰ ﻧﮑﺒﺖ . ﻣﻌﺎﺑﺮ ﻭ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﺮ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ّﻋﺠﻞ ﻣﻰ ﻓﺮﺟﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﻣﻰ ﻫﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪ، ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻭ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻭ ﺷﺪﺕ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻧﻪ ﻟﮑﻦ ّ . ﻫﻤ ﻗﺮﻳﻦ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ، ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺍﻣﺎ ﻭ ﺎ ﺣﻴﺎﺕ ﭘﺴﺘﻰ ﻭ ﺷﺌﺎﻣﺖ ﻥ ﺑﻮﺩ ﻣﻠﮑﻰ ﻭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ . ﺣﮑﻮﻣﺎﺕ ﺑﺎ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺳﺮﻯ ﻋﻮﺽ ﺩﺭ ﻭ ِﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺗﻤﺸﻴﺖ ﻭ ﻣﻨﺎﻝ ﻭ ﻣﺎﻝ ﺟﻤﻊ ﺑﻪ ﺭﺍ ﺍﻭﻗﺎﺗﺸﺎﻥ ﻧﻔﻮﺱ، ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﺻﺮ ﻑ ﻣﻰ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﻓﺬﺗﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺯ ﺣﮑﻤﺸﺎﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ، ﺍﻏﻠﺐ ﺩﺭ ﻭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ . ﻣﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ، ﺷﺮﻭﺭ ﺍﺯ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﻧﻔﺲ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ، ﻣﺒﻴﻦ ﺷﺮﻉ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺣﻔﻆ ﺑﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻣﺼﻮﻥ ﻃﻤﻊ ﻭ ﺣﺮﺹ ﻧﻔﺴﺎﻧ ﻫﻮﺍﻫﺎﻯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻭ ﺳﻴﺪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﻄﻴﻊ ﺑﻮﺩﻩ ّﻰ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻴﻦ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﺒﻴﻦ ﻧﺪﺭﺕ ﺑﻪ ﻣﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪﻧﺪ . ﻫﻢ ﺑﻠﮑﻪ ّ ﺍﻳ ﺩﺭ ﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺳﺒﻘﺖ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﻭ ﺍﻗﺮﺍﻥ، ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺗﮑﻔﻴﺮ ﻭ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻣﺼﺮﻭﻑ ﻣﻨﺒﺮ ﻭ ﻣﺤﺮﺍﺏ ﻭ ﻣﺴﻨﺪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ . ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺎ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻣﺘﻤﺎﺩﻯ ﻫﺎﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺣﺎﻓﻆ ﻋﻠﻤﺎ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺭﻳﺎﻯ ﻭ ﺭﻳﺐ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑ ﺭﺑﻄﻰ ﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻘﺪﺱ ّﺁﺋﻴﻦ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭﺟﺪﺍﻥ . ﻣﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ، ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻣﺎ ﺳﻮﺧﺘﻨﺪ ﻣﻰ ﻭ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻣﺮﻫﻮﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﺨﻼﺹ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﮔﺎﻥ ﺍﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎ ﮐﻪ ِﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻟﺒﺎﺱ ﺩﺭ ِ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﺍﻥ ﺑﻴﻦ ﺍﺯ ﻣﻴﺶ ﻣﺬ ﻭ ﺭﺳﻮﺍﺋﻰ ﺻﺤﺮﺍﻫﺎﻯ ﺑﻪ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺷﻮﻧﺪ ﺭﺍﻧﺪﻩ ّﻟﺖ . ﺭﻏﺒﺖ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺁﻗﺎﺋﻰ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﺋﻰ ﺑﺎﺭ ﺯﻳﺮ ﺍﺯ ﻣﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻋﻠﻤﺎ ﺁﻳ ﻣﻰ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻋﻤﺎﺋﻢ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﭼﻪ ﻫﺮ ﻭ ﻨﺪ ﺯﻧﻨﺪ، ﺣﺮﻓﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﮐﺴﻰ ﻧﻤﻰ ﺧﻼ ﺑﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺩﻫﺪ ﺗﺮﻗ ﺳﺎﺑﻖ، ّﻑ ﻣﻰ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺭﺍ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﺭﺍ ﻋﻠﻤﺎ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﻭ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺗﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﺯ ﺭﺍ ﺭﺍ ﺍﻓﮑﺎﺭﺷﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﻳﻦ ﺩﺭﺩ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑ ﻧﻔﻮﺱ ﺗﺰﮐﻴﮥ ﻭ ﺁﻥ ﺭﻭﺍﺝ ﺩﺭ ﺣﺼﺮ ﻨﻤﺎﻳﻨﺪ . ﺑﺎﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻘﺎﺭﻥ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴ ﺍﻋﻠﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ٰﺎﻥ ﺍﻭﻟﻰ ﻧﻘﻄﮥ ٰﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺳﻤﺖ ﻭ ﻗﺎﺋﻤﻴﺖ ﺗ ﺒﺸﻴﺮ ﻗﺎﺋﻠﻨﺪ . ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﺗﺎ ّﻣﺎﺩﻯ ﺑﺎ ﺷﺒﺎﻫﺘﻰ ﻭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺗﺮﻗﻰ ﻗﺪﺭﻯ ﺑﻪ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ّ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺳﺎﺑﻖ . ﻣﺪﺕ ﮐﻪ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻰ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻣﺘﻤﺎﺩﻯ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ﻫﺎﻯ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺭﻭﺯ ﻧ ﺧﻮﺩ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﺳﺎﻳﮥ ﺩﺭ ﺑﻮﺩ ﺪﻳﺪﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭ ﺭ ﻭ ﺳﻴﺮ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻭ ﺗﺮﻗﻰ ﻃﺮﻑ ﺑﻪ
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2