Bahai Community - Pahlavi

ﻣﻘﺪﻣﻪ ١١ ﮕﺮ � ﺮ د �� ﺗﺼ ی � را اراﺋﻪ ﮐﻨﺪ . اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ بﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ � ی ی از روا � ﮔ ﻫﺎی ﺖ ﺶ ازﺣﺪ ﺳﺎدە � ﺑ و ﺗﮏ � ، وﺟ � اﺳﺘﺪﻻل ﺟﺎﻣﻌﻪ گ � ﮐﻨﺪﮐﻪ زﻧﺪ ﻬﺎئئ ی ﺑ دردوران ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺤﻤﺪ رﺿﺎ ﺷﺎە ) ۱۳۲۰ ﺗﺎ ۱۳۵۷ ﺪە، � ﭽ � ﭘ � ( ﻣﻮﺿﻮ ﻪ و ﭼﻨﺪ � ﭼﻨﺪﻻ � وﺟ آﻧﻬﺎ بﻪ �� ف ﺖ ﻓ ی � ف اﻣﻨ اﺳﺖ و بﺎ در ﻧﻈﺮﮔﺮﻓنت � ﺖ ک � ﺑﺮای وﺿﻌ � ﻋﻨﻮان ﺷﺎﺧ � ، ﺷﺎن اﯾﻦ گ � ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ زﻧﺪ ف ﻋﺒﻮرﮐ � ﺟﺎﻣﻌﻪ در اﯾﻦ دوران از ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﺨﺘﻠ ﮏ بﺎ � ﺮد ﮐﻪ ﻫﺮ ﺗ ی ی � ﻐﯿ در ﻣﻮازﻧﻪ ﺎن ﺣﮑﻮﻣﺖ و روﺣﺎﻧﯿﻮن و � ی ﻗﺪرت و ﺗﻌﺎﻣﻼت ﻣ ﻃﺮﻓﺪاران ﺷﺎن ﻫﻤﺮاە ﺑﻮد. ﮕﺮ � د ن ﻋﻮاﻣﻞ ﺗﻌﯿنی ﮐﻨﻨﺪە ، ﻧﮕﺮش ﻫﺎی ع � ﻣﺘﻨ ﺖ � ﻣﺮدم و ﻓﻌﺎﻟ ﺎن ﺑﻮد. ﻣﺮﺣﻠﻪ � ﻫﺎی ﺧﻮد ﺑﻬﺎﺋ ی ﻧﺨﺴﺖ، از ﺳﺎل ۱۳۲۰ ﺳﺎل ﺗﺎ ۱۳۳۴ ﻗﺮ �� ض ﺎن در ﻣﻌﺮض ﺣﻤﻼت ﻓ ی � ، دورائض ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋ ر ا ﺎن ﺣﮑﻮﻣﺖ، روﺣﺎﻧﯿﻮن و ﻣﺮدم ﺑﻮدﻧﺪ وﭼﻨﺪ � ﺎین ﺗﻌﺎﻣﻼت ﻣ �� داﺷتﻨﺪ، ﻗ واﻗﻌﻪ ﻪ ﮐﺮدﻧﺪ، ﮐﻪ در اوج ﺧﻮد بﻪ کﺎرزارﺿﺪﺑﻬﺎئئ ﺳﺎل �� ض را ﺗﺠ ی ﺧﻮﻧنی ۱۳۳۴ ﺎﻣﺪ � و ﭘ ﻫﺎی بﻌﺪ از آن ﺪ � اﻧﺠﺎﻣ . ﻣﺮﺣﻠﻪ ی دوم، از اواﺧﺮ دﻫﻪ ی ۱۳۳۰ ﺗﺎ ﺣﺪود ﺳﺎل ۱۳۵۶ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻃﻮل آن ﺑﺮای دو دﻫﻪ ﺣﻤﻼت ف ی � ﻓ ﺴبﺖ بﻪ � ت ی � ﺸ � ﺖ ﺑ � ﺎن از اﻣﻨ � ﺴئب ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ و ﺑﻬﺎﺋ � بﻪ ﻃﻮر � ﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ � بﻪ ﻋﻨﻮان � ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ بﻪ ﻃﻮر رﺳ ی دﯾین ﺸﺪﻧﺪ و وﺟﻮد � پﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﺎن � بﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﻬﺎئئ اﺳﺎﺳﺎ ﺪە ﮔﺮﻓ � ﻧﺎد ﺘﻪ ﺎ اﻧکﺎر � � ﺷﺪ � ﻞ � ﺸﮑ � ن ﻣﺮﺣﻠﻪ را ﺎین ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺷﺎە ﺳﻮﻣنی � . دو ﺳﺎل پﺎ دﻫﺪ، ﮐﻪ در ﻃ ﺎرە دوراین ﭘﺮ از ﺧﻮن � ﻮل آن دو � ﺰی رﻗﻢ ﺧﻮرد. بﻪ ﻧﻈﺮ � ر رﺳﺪ ﻤﺎت ﺷﺎە در ﻣﻮرد ﺷﯿﻮە � ﮐﻪ ﺗﺼﻤ ی وی � ﺎن ﺗﺎﺑﻊ دو ﻧ � ی رﻓﺘﺎر بﺎ ﺑﻬﺎﺋ � ﺖ روﺣﺎﻧﯿﻮن ﮐﻪ ﻋﻤﺪﺗﺎ � ﻞ او بﻪ ﺟﻠﺐ رﺿﺎ � ﻣ �� ؛ ﻣﺘﻀﺎد ﺑﻮدە اﺳﺖ ﻫﺎن ﺧﻮا ﮕﺮی � ﺎن ﺑﻮدﻧﺪ؛ و د � ﮐﻮب ﺑﻬﺎﺋ � ﻞ � ﺗﻤﺎ او ﺑﺮای آن ﮐﻪ ۱۳۸۶ ( ﺎ ﺷهﺴﻮاری، �� ؛ ﺛ ﺖ � اﺳﻨﺎد ﻓﻌﺎﻟ ﺎن در دورە � ﻫﺎی ﺑﻬﺎﺋ ی ﻣﺤﻤﺪ رﺿﺎ ﺷﺎە ،) ﺗﻬﺮان، ،� ﻣﺮﮐﺰ اﺳﻨﺎد اﻧﻘﻼب اﺳﻼ ۱۳۷۸ :( ﻼ ﭼﻤﻦ � ﻟ ﺧﻮاە، ﻢ ﭘﻬﻠﻮی � ﺖ و رژ � ﺑﻬﺎﺋ )ﺗﻬﺮان، ﻧگﺎە ،� ﻣﻌﺎ ۱۳۹۱ .(