واپسین سال‌های بوخارین
9 8 های بوخارین واپسین سال های بوخارین واپسین سال های مرگ افتاده بودند. اكثریت اش دستگیر شده و به كام اردوگاه از فعالین ی آرشیو حزبیكه ماركس و انگلس در برد و توده رهبری در مهاجرت به سر می ی دوم قرن نوزدهم پیوندی نزدیك با آن داشتند، اكنون به دیگر كشورهای نیمه ها در قدرت بودند، منتقل شده بود. ویژهكشورهاییكه سوسیالیست غرب و به های آلمان در پی آن بودند تا بخشی از این اسناد با ارزش سوسیال دموكرات ای از آن را داشتی كه نسخه البته با چنین چشم ، را به دولت شوروی بفروشند ی مركزی حزب به . بوخارین از سوی دفتر سیاسیكمیته برای خود نگاه دارند عنوان رییس هیئت اعزامی برای مذاكره در باب خرید آرشیو یادشده انتخاب ی مركزی برای این شد كسی بهتر از بوخارین را در كمیته شد. در این كه می ، 1 ك ار انتخابكرد، جای تردید است. در هئیت مذكور همچنین آدوراتسكی اش ی انستیتو ماركس - انگلس - لنین، و آروزفكه عضویت كارمند برجسته ای سرشناس و گشت و در آن زمان نویسنده برمی ۱۹۰۷ در حزب به سال ای سیاسی بود، حضور داشتند. دیگرانی هم در هیئت اعزامی طور چهره همین حضور داشتند كه هرچند كمتر سرشناس، اما منتقد بودند. در تصمیمات دفتر سیاسی،كسانیكه قرار بود بوخارین با آنها مذاكرهکند سوسیال دموكرات اتریشی، 1 نیز مشخص شده بودند. از جمله اینان اتو بائر، ی ماركسیسم اتریشی از رهبران انترناسیونال دوم و یكی از نمایندگان برجسته های روس بودند كه گویا های مذاكره، گروهی از منشویك بود. از دیگر طرف گرفتند. چشمگیرترین چهره در میان نقش واسطه را در مذاكره باید بهگردن می كار، نگاریكهنه بود، پنجاه و پنج ساله، روزنامه 1 اینان بوریس نیكولایوسكی نگار. او خود در خارج از كشور آرشیو بزرگی از اسناد تاریخ نویسنده و تاریخ ها، جنبش سوسیال دموكراتیك و بلشویسم را فراهم آورده بود. از دیگر چهره ی مركزی اجرایی ریاستكمیته ۱۹۱۷ ها كه در سال بود. رهبر منشویك 1 دان شوراها را به عهده داشت. نیكولایوسكی درست پس از انقلاب اكتبر به یعنی هنگامی كه با عنوان ،۱۹۲۲ اروپای غربی مهاجرتكرد اما دان تا سال زیست. بوخارین شخصاً اكثر دشمن خلق از شوروی اخراج شد، در روسیه می هایی را كه دفتر سیاسی به عنوان طرف مذاكره معرفی سوسیالیست دموكرات به این رو، آنها را دیگر ندیده بود. ۱۹۱۷ شناخت هرچند از سال كرده بود، می ترین ترین و پرخواننده مردمی ایزوستیا ،۱۹۳۵-۱۹۳۶ های موفق. در سال ایكه بوخارین برای سردبیری آمد. دومین وظیفه ی شوروی به شمار می روزنامه شناخت، دادن رنگ و بویی ضد فاشیستی به این روزنامه بود. در این خود می را نیز باگرایش و نگرش سیاسی خود ایزوستیا زمینه او موفق شده بودکارکنان همرأی کند. او ساده و قابل دسترس بود و دیدار با او محدود به حضور در نگاری از دانشی چشمگیر و ی روزنامه شد. بوخارين در زمینه مراسم رسمی نمی ای های حرفه ذوقی سرشار بهره داشت.کارآمدی و ظرافت چشمگیر، از ویژگی شد. پیوند منتشر می ایزوستیا او بود. مقالات زیادی به امضای بوخارین در ای با همكارانش داشت و خوش داشتکه روزهای تعطیل را با آنها صمیمانه به گشت وگذار بگذراند. در طول اینگشت وگذارها، هر كس در پی آن بود ای در خلق سرگرمی از دیگری پیشیگیرد. كه بهگونه ی مركزی حزب ی بوخارین همچنان در كرملین بود. در پیوند باكمیته خانه آمد. در کار البدل به حساب می نیز، او دیگر نه عضو اصلی بلکه عضو علی وفادار مانده بود 1 ای و نیز در مناسبات با دوستانش، همچنان به استالین حرفه گفت. البته مسائل هایش بد نمی و هیچگاه پشت سر استالین، از او و سیاست ای مسائل دیگر را نیز نادیده خبر بود و پاره زیادی وجود داشتكه او از آنها بی رو بود، گرفت. اما به هر رو، از مشكلات بسیاریكه كشورش با آنها روبه می های فراوانی از خوانندگان روزنامه اطلاع نبود. نامه ویژه مسائل دهقانی، بی به رسید و بوخارین ملزم به خواندن اكثر آنها بود. از سراسر كشور به سردبیری می ها، او حتی با ای نیافرید. در آن ماه اما حتی این امر نیز در مواضع او دگرگونی نیز دیداری 1 و ریكوف 1 واپسین همفكرانش در اپوزیسیون، یعنی تومسكی نداشت. سفر بوخارین به پاریس ی خرید برخی از آرشیو ماركس - انگلس، عمدتاً از ، مسئله ۱۹۳۶ در بهار ی های آلمان مطرح شد. در آن زمان آلمان تحت سیطره سوسیال دموكرات فاشیسم بود و حزب سوسیال دموكرات آلمان، همچون حزب كمونیست های این حزب فروپاشیده بود و بسیاری غیر قانونی اعلام شده بود. سازمان
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2