واپسین سال‌های بوخارین
17 16 های بوخارین واپسین سال های بوخارین واپسین سال گوناگون ن.ا. بوخارین، وا.را. ریكوف در اقدامات ضد انقلابی اشاره رفته ها منتشر شد. بر اساس این بیانیه: تحقیقات انجام شده فقدان بود، در روزنامه ی قضایی برای محکومیت ن.ا. بوخارین و ا.را. ریکوف را اثبات و هرگونه ادله كرد. بوخارین نفس در نتیجه انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه را متوقف می ی قضایی» نشد راحتی كشید. در آن لحظه، او متوجه مفهوم دو پهلوی «ادله ها، و یا اینكه چرا در بیانیه تنها به او و ریكوف اشاره شده بود. خسته از تنش تصمیم گرفت تا به همراه همسر، فرزند و پرستار فرزندش به ویلایی خارج چون كاندیدای عضویت در از شهر برود. او ویلایی از آن خود نداشت. اما ی مركزی بود اجازه داشتکه از ویلاهای دولتی استفادهکند. كمیته اش آمد. رادِك روز بعد، دیروقت بود كه كارل رادِك با عجله به دیدن های طبع بود. او در سال مسلک اما زرنگ و شوخ سیاستمداریكاركشته وکلبی ی ی دهه نخست پس از انقلاب به هیچ روی با بوخارین نزدیك نبود. در میانه ، رادِك به اپوزیسیون چپ پیوست و به مقابله با استالین و بوخارین ۱۹۳۰ برآمد و در همان سال روانه تبعید شد. اما خیلی زود تسلیم استالین شد. اش ها، مقالات و حتی گفتگوهای شخصی او از آن پس در تمامی سخنرانی از هواداری تروتسكی دست شست و به ستایش استالین برخاست. رادِك مجرب و قاطعی باقی ماند و بوخارین او را همچنان به عنوان مفسر سیاسی كشید. با گذشت زمان، بوخارین نه تنها در پی آن بود می ایزوستیا به كار در گونه که پیشتر اشاره ای پرخواننده بسازد بلکه، همان روزنامه ایزوستیا تا از شد، هویت ضد فاشیستی را نیز برای آن قائل بود. رادِك درست به درد همین خورد او مقالاتی چند در این باره برای ایزوستیا نوشت. مقالاتیكه به كار می آمد. تر فاشیسم برمی تر و منسجم تدقیق هرچه بیشتر، روشن رادِك، در حالیكه وحشتی محض سراپایش راگرفته بود به دیدار بوخارین های «ضد انقلابی» روی در فعالیت آمد. او بوخارین را متقاعد كردكه به هیچ ایستی – تروتسكیستی» مشاركتی نداشته است. محور زینوویف و«تروریستی اش این را به استالین او از بوخارین خواست تا بلافاصله پس از دستگیری بنویسد. توانند قاتلكیروف باشند؟ - آیا زینوویف یا کامینِف می كشند. - اما اونا با شهادتشون دارن منو می اینگونه بود پاسخ بوخارین. ی اینها، خودكشی تومسكی بود كه بوخارین را سخت تكان فراتر از همه دانست. او از دیدار داد. حال و هوایی راكه خودكشی در آن واقع شده بود نمی ی تومسكی، از جدالشان و اینكه استالین با بطری استالین و تومسكی در خانه دانستكه تومسكی پس شراب به دیدار تومسكی رفته بود خبر نداشت. او نمی ایكوتاه با استالین فریاد برآورده بودكه: «برو بیرون، زود برو بیرون.» از مجادله و سپس صدای شلیكگلوله. این بعد از آنكه استالین با طمأنینه همچنان كه بطری شراب را در دست داشت و خانه را تركگفته بود، اتفاق افتاد. ریكوف اش شده نیز درصدد خودكشی برآمده بود، اما بستگانش، تقریباً به زور، مانع ی بودند. بوخارین بر این داوری بود كه خودكشی تومسكی سبب تباهی همه كاری رهبران آنها خواهد شد. البته این داوری برخاسته از نوعی پذیرشگنه ی اپوزیسیون پیشین راست بود. اما بعدها ریكوف در یكی از جلساتكمیته ترین ما از آب درآمد.» مركزی حزب به او گفت : «تومسكی زیرك ی زینوویف و رفقای زمان ، در طول محاكمه ۱۹۳۶ در اول اوت ، دستور انجام 3 اش، دادستان عمومی شوروی، ویشینسكی بختی نگون تومسكی، رادِك و ، ی مشاركت بوخارین، ریكوف تحقیقاتی را داد درباره ی آنچه که از دیگران، كه نامشان در جریان دادگاه آمده بود. تحقیقاتی درباره ای علیه انقلاب» یاد شده بود. مشكل بتوانگفتكه این امر آن با عنوان «توطئه ای در كار نبود. بوخارین چگونه جریان یافت، اما آن زمان بازجویی و مقابله نیز حاضر نشد، ایزوستیا اش را ترك نگفت، البته دیگر در دفتر سردبیری خانه ی ی هر شماره هرچند عبارت سردبیر ن.آ. بوخارین، همچنان در آخرین صفحه خورد. تحقیق به سرعت انجام شد. در دهم سپتامبر، از روزنامه به چشم می ای منتشر شد. مضمون بیانیه مربوط به سوی دادستان عمومی شوروی بیانیه های های برخی از متهمان از گروه تروریست تحقیقاتی بودکه بر اساس اعتراف تروتسكیست - زینوویف صورتگرفته بود. این بیانیه که در آن به مشاركت
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2