واپسین سال‌های بوخارین

35 34 های بوخارین ‌ واپسین سال های بوخارین ‌ واپسین سال بلاروس بودند. سر آخر دو پزشککه به همراه منشی ماکسیم گورکی، یعنی به اتهام تبانی برای قتل ماکسیمگورکی به محاکمهکشیده شده 5 کوروچکوف ی مستشاران نظامی دادگاه عالی اتحاد جماهیر ‌ بودند. ریاست دادگاه به عهده هایکارگری ‌ ی اتحادیه ‌ شوروی سوسیالیستی بود و محل آن سالن اکتبر، خانه اند. در سالن حدود ‌ دار، آنگونه که بسیاری به آن اشاره کرده ‌ و نه تالار ستون پانصد نفر نشسته بودند. پنج ردیف جلویی را افسران ن.ک.و.د. و پشت شد. ‌ های ناشناس نیز دیده می ‌ سر آنان نمایندگان مردم که در میانشان چهره توانستند باشند. ‌ به احتمالی، این ناشناسانکسانی جز مأموران ن.ک.و.د. نمی من عبارت نمایندگان مردم را در گیومه نیاوردم زیرا اینانکسانی بودند که به ی شوروی بودند. بسیاری از ‌ های مشخصی از جامعه ‌ ی گروه ‌ راستی نماینده ی ‌ روزه ‌ اینان تنها برای دیدن چگونگی اظهار ندامت دشمنان خلق، جواز یک 5 ح ضور در دادگاه را گرفته بودند. برای مثال، در نخستین روز الیا ارنبورگ در دادگاه حضور یافت و در دومین روز یکی از مشهورترین هنرمندان مسکو. ها منتشر کردند. ‌ برخی از اینان، برداشت خود را نیز از جریان دادگاه در روزنامه :[ 5 نخست اعضای مستشاری نظامی ]دادگاه عالی اتحاد شوروی ، رییس، و سپس ماتولیویج و یولف به همراه منشی دادگاه با تنر، 5 اولریخ در جایگاه خویش قرار گرفتند. از پس آنان، دادستان دولت، ویشینسکی و وارد سالن شدند. سپس محافظان به 6 و کامُدوف 5 وکلای مدافع: براووده صحنه آمدند و در برابر هر یک از متهمان، محافظی نشست. با این مستمسک که حافظ امنیت او است. اما اینانکسانی جز بازجویان متهمان نبودند، یعنی کردند. ‌ مأموران ن.ک.و.د. که برای آخرین نمایش محکوم خود را آماده می ، 6 و سفیر آمریکا یعنی جوزف دیویس 6 ی پرزیدنت روزولت ‌ ی ویژه ‌ فرستاده دانست. از این ‌ آمد. دیویس روسی نمی ‌ ی دادگاه به شمار می ‌ میهمان بلندپایه های این دو ‌ مترجم او بود. برداشت 6 رو خبرنگاری آمریکایی به نام شاپیرو دیگر درآمد. شاپیرو جریان دادگاه ‌ ی بزرگ کاملاً متفاوت از یک ‌ از محاکمه را چیزی جز یک بازی قضایی و مجعول ندید. اما دیویس متقاعد شد که هایی ‌ است. او در نامه ‌ استالین ستون پنجمی را در اتحاد شوروی متلاشیکرده به این دادگاه مأموریت مسکو که برای دخترش فرستاد، و نیز درکتابش با نام اشارهکرده است. ی بوخارین به زندگی در کرملین ادامه ‌ کشید، هنوز خانواده ‌ نیز به کام خود می ناپذیر شده بود زیرا دیگر کسی مایل به ‌ داد. اما زندگی در آنجا دیگر تحمل ‌ می ای دیگر ‌ ی دشمن سرسخت خلق نبود. لارینا تقاضای خانه ‌ معاشرت با خانواده ای پنج اتاقه را در ساختمانی دولتیکه چندان ‌ کرد. چند روزی بعد از آن خانه از کرملین فاصله نداشت، در اختیارش گذاشتند. این ساختمان در ساحل های این ساختمان تقریباً ‌ رودخانه مسکو قرار داشت. در آن زمان نیمی از خانه ی جدید را دریافت ‌ ی خانه ‌ خالی بود. پس از گذشت یک ماه لارینا قبض اجاره کرد. چیزی حدود سیصد روبلکه مبلغ بالایی بود. او قبض مذکور را همراه یادداشتیکوتاه به کرملین فرستاد: «متأسفانه جاسوسگشتاپو، بوخارین، پول ی ‌ گرفت. از این رو مبلغ لازم را برای پرداخت اجاره ‌ زیادی برای خدماتش نمی این خانه نداریم.» ی ‌ کالینین پس از دریافت این یادداشت، دستور داد که پولی بابت اجاره ی بوخارینگرفته نشود. ‌ خانه از خانواده ، یک سالی بدین منوال گذشت. تقریباً هر شب گروهی ۱۹۳۸ تا مارس شدند. وقتی که مسئول خانواده بازداشت ‌ از ساکنان این ساختمان ناپدید می شد، همسر، فرزندان بالغ و دیگر افراد خانواده نیز به دنبال او دستگیر ‌ می ،۱۹۳۸ شدند. اما تا آغاز آخرین رشته از محاکمات بزرگ، یعنی تا مارس ‌ می ترین متهم در جمع دیگر ‌ نخورده باقی ماند. مهم ‌ ی بوخارین دست ‌ خانواده ی بزرگ، بوخارین بود. ‌ متهمان این محاکمه ی بزرگ ‌ محاکمه آمد. سرآمد آنان. ‌ ترین محاکمه به شمار می ‌ ی محاکمات، این مهم ‌ در رشته ترین» مراکز ضد شوروی بردارد. ‌ ی «مخفی ‌ ایکه قرار بود پرده از چهره ‌ محاکمه ها ‌ در جایگاه متهمان، در کنار بوخارین، ریکوف نشسته بود.کسیکه برای سال ریاست شورای کمیساریای خلق را بر عهده داشت. و بعد یاگودا، کمیسر پیشین خلق در امور داخلی. شخصی که تا چندی پیش از آن قدرتمندترین ی زینوویف -کامینِف بود. از جمله دیگر ‌ ده محاکمه ‌ ی چکا و سازمان ‌ چهره متهمان، کمیسرهای پیشین خلق و شماری از رهبران حزبی ازبکستان و