109 نگاری ایرانی سبک پارانوئید در تاریخ پذیرند؛ این امر، پیامدهای خصمانه علیه ایران را به عنوان «واقعیتی» مسلّم می گوناگونی برای فرهنگ سیاسی دارد. اولین آنها، بدنامی سازش سیاسی است. جوهر سیاست مبتنی بر شور و مشورت، سازش است زیرا چنین -صفر، احتماًل ظهور بازندگان های مجموع سیاستی با کنار گذاشتن بازی رساند. اما ناخشنودی را که در اولین فرصت در پی انتقامند به حداقل می 1 در زبان فارسی، معنای ضمنی سازش، خیانت یا، حداقل، نارو زدن است. مند به امور سیاسی، اینگرایش در میان سیاستمداران ایرانی یا ناظران عالقه ای را که با آنها شده های شناخته وجود دارد که سیاستمداران و شخصیت مخالفند (یا صرفا بر سر قدرت با یکدیگر رقابت دارند) به زد و بند با کنند. در نتیجه، های خارجی - که ذاتا بدخواه ایرانند - متهم می قدرت تواند بستان با طرف مقابل می دهد زیرا هر نوع بده سازش به ندرت رخ می الدوله، برادر دوستی فرد را زیر سؤال ببرد. سیاستمدارانی مثل وثوق وطن او احمد قوام، داماد او علی امینی و شاپور بختیار افرادی بسیار تیزهوش و ،۱۹۱۹ ) های (به ترتیب دوست بودند که در شرایطی دشوار در سال وطن وزیری را پذیرفتند و تالش مسئولیت نخست ۱۹۷۸ و ۱۹۶۱ ،۱۹۴۶ های کردند تا با مصالحه کشور را از بحرانی فراگیر نجات دهند. اکثر گروه های چشمگیری به سیاسی، آنها را تنها گذاشتند و حتی زمانی که موفقیت ای زیرکانه با استالین، دست آوردند -مانند احمد قوامکه توانست با معامله مورخان ایرانی در مجموع نظر مثبتی 2 تمامیت ارضی ایران را حفظ کند - " در معنای متعدی خود به کار رود، معنایی مشابه پیدا compromise . در زبان انگلیسی هم وقتی فعل " 1 کند. می . در خارج از ایران اما جریان متفاوت است. نگاه کنید به 2 Ralph Kauz, Politische Parteien und Bevölkerung in Iran: die Hezb-i Demokrat-i Iran und ihr Führer Qavamo s-Saltana (Berlin: Klaus Schwarz, 1995). برای نگاهی تازه به وثوق، بنگرید به Oliver Bast, ‘La mission persane à la conférence de Paix et l’accord anglo-persan de 1919: Une nouvelle interprétation’, in Oliver Bast (ed.), La Perse et la Grande Guerre (Tehran and Paris: Institut Français de Recherche en Iran/Peeters, 2002), pp. 375–425.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2